Υπάρχουν κάποια anime που θεωρούνται από μερικούς ως τα καλύτερα anime όλων των εποχών. Το The Melancholy of Haruhi Suzumiya είναι ένα από αυτά.

Δυστυχώς, εγώ δεν το θεωρώ τόσο καλό. Η αλήθεια είναι πως ήταν ένα πάρα πολύ καλό anime, μια σειρά που όσο περισσότερο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο την εκτιμώ και μου μένει στο μυαλό. Σίγουρα ήταν μια κωμωδία που με έκανε να γελάσω – άρα  πέτυχε τον σκοπό της εκεί – και με εξέπληξε με την φαντασία της, όμως συνέχεια μου έδινε την εντύπωση πως… κάτι… της έλειπε…

ΙΣΤΟΡΙΑ [ケース]

Βαθμός: 6,5

Η ιστορία  εκτυλίσσεται σε ένα ακόμη σχολείο της Ιαπωνίας. Η πρωταγωνίστρια, όπως όλοι καταλάβατε, είναι μια μαθήτρια με το όνομα Haruhi Suzumiya, ένα πολύ ενοχλητικό κορίτσι με ατελείωτη φαντασία, όπου δεν τα πάει καλά με σχεδόν κανέναν και με όσους τα πηγαίνει καλά, τους θέλει να βρίσκονται κάτω από τις εντολές της. Ένα από τα θύματα της, το πρώτο μάλιστα, είναι ένας μαθητής που έχει απλά το παρατσούκλι Kyon και, χρησιμοποιώντας τα πιο σαρκαστικά σχόλια, είναι ο αφηγητής της ιστορίας. Οι υπόλοιποι χαρακτήρες βρίσκονται μέσα στα όρια που προβλέπει ο νόμος των anime: ένα moe κορίτσι, ένας χαρούμενος μαθητής και μια αντικοινωνική βιβλιοφάγος.

Σε αντίθεση με την εντύπωση που δίνει ο τίτλος της σειράς, κάθε άλλο παρά μελαγχολική είναι. Όσο εξελίσσεται η ιστορία, εμφανίζονται άτομα με υπερφυσικές ικανότητες, άτομα από το μέλλον και ανθρωπόμορφα ρομπότ από το διάστημα, όλα αυτά για να συνθέσουν την κωμική φαντασία της σειράς. Με λίγα λόγια για να αποφύγω τα spoiler, όλοι οι παραπάνω εμφανίζονται για να φροντίσουν ότι η Haruhi δεν θα βαρεθεί την καθημερινότητα της και να καταστρέψει τον κόσμο. Κυριολεκτικά…

ΗΧΟΣ [聞こえます]

Βαθμός: 8,0

Η φωνή του Kyon είναι αυτή που θα ακούγεται την περισσότερη ώρα σαν αφηγητής, οπότε χαίρομαι που ο Tomokazu Sugita ήταν πολύ ευχάριστος ακουστικά και πέτυχε τον σαρκαστικό τόνο στη φωνή του όταν σχολίαζε την Haruhi. Για τον ρόλο της Haruhi, η Aya Hirano έκανε εξίσου καλή δουλειά.

Το soundtrack δεν είχε κάποιο κομμάτι να ξεχωρίζει. Τα δύο OP ήταν αρκετά καλά, το ίδιο και το δεύτερο ED, όμως δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστο το τραγούδι του πρώτου ED και τον χορό Hare Hare Yukai. Δικαιολογημένα είναι ένα από τα πιο διάσημα ED του κόσμου των anime, όπου έγιναν προσπάθειες αναπαράστασης στο YouTube με αποτυχημένα και ξεκαρδιστικά αποτελέσματα. Αξίζει να το ψάξει κανείς.

Επίσης ασχολίαστο δεν μπορώ να αφήσω το κομμάτι που έπαιξε στη πολυσυζητημένη συναυλία της Haruhi με το τραγούδι God Knows. Απλά απερίγραπτο! Το τραγούδι αυτό, μαζί με το Hare Hare Yukai είναι ο λόγος της βαθμολογίας που βάζω.

ΕΙΚΟΝΑ [アニメーション]

Βαθμός: 8,0

Η πρώτη σεζόν βγήκε το 2006 και η δεύτερη το 2009, παρόλα αυτά οι ημερομηνίες δεν έχουν καμία απολύτως σημασία καθώς από θέμα animation τα πράγματα είναι πολύ καλά. Στη δεύτερη σεζόν είναι λίγο καλύτερα από την πρώτη και έχει κάποιες στιγμές που εντυπωσιάζουν, όμως και οι δύο σεζόν δεν απογοητεύουν καθόλου.

Μην ξεκινήσω να λέω για την ποιότητα της εικόνας και της κίνησης που χρησιμοποιήθηκε για την σκηνή της συναυλίας!

ΒΑΘΜΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ [楽しみ]

Βαθμός: 6,5

Το anime αυτό δεν ήταν διόλου όπως το περίμενα. Ίσως η φήμη του με προετοίμασε για πολύ περισσότερα, παρόλα αυτά δεν με απογοήτευσε καθόλου. Πολλοί μπορεί να έχουν την πρώτη εντύπωση ότι είναι άλλη μια σχολική κωμωδία, όμως η σειρά αυτή προσφέρει περισσότερα από απλές στιγμές γέλιου. Έχει φαντασία, εμβαθύνει αρκετά στους βασικούς χαρακτήρες και κρατάει πάντα υψηλό το ενδιαφέρον με την γρήγορη εξέλιξη, μολονότι δεν έχει σχεδόν καθόλου δράση. Ίσως η βαθμολογία μου θα ήταν αρκετά καλύτερη εδώ, αν δεν είχα την διαρκή αίσθηση όσο το παρακολουθούσα ότι κάτι λείπει σε αυτό το anime. Ίσως έφταιγε το γεγονός ότι προσπαθούσε να μου επιβάλλει και να τονίσει το γεγονός ότι η Haruhi Suzumiya είναι πραγματικά επικίνδυνη για τον κόσμο, αίσθηση που δεν μου έβγαινε βλέποντας την.

The Melancholy of Haruhi Suzumiya DVD Cover

Ο Kyon είναι ο ουδέτερος χαρακτήρας με τον οποίο ο καθένας μπορεί να ταυτιστεί και το ίδιο κατάφερε και με εμένα. Η πιο θετική και συμπαθής παρουσία για εμένα ήταν, προφανώς, αυτή της Yuki Nagato. Εύκολα κέρδισε την συμπάθεια μου και έγινε μια από τις αγαπημένες μου θηλυκές χαρακτήρες, χάρη στο στυλ της, σε αυτά που περνάει στη σειρά και στις ικανότητες της. Αυτοί που έχουν δει ή πρόκειται να δουν τη σειρά θα καταλάβουν τι εννοώ.

Οι πιο κορυφαίες στιγμές της σειράς ήταν αυτή της συναυλίας και ο χορός Hare Hare Yukai, φυσικά! Οι άπλετες σκηνές γέλιου και οι ενδιαφέρον χαρακτήρες (παρότι προβλέψιμοι) με οδήγησαν στη βαθμολογία που βάζω.

ΣΕΙΡΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗΣ

Το anime αυτό έχει μια σημαντική παραξενιά, που αμέσως δημιουργεί το ερώτημα «Με τι σειρά να παρακολουθήσω τα επεισόδια;»

Να σας εξηγήσω… Η σειρά με την οποία αρχικά προβλήθηκαν αυτά τα επεισόδια ήταν ανακατεμένη. Αυτό σημαίνει ότι το πρώτο επεισόδιο που προβλήθηκε, χρονολογικά στη ροή της ιστορίας δεν είναι το πρώτο, αλλά το εικοστό πέμπτο! Το δεύτερο επεισόδιο προβολής είναι το πρώτο χρονολογικά κ.ο.κ.

Οπότε, με τι σειρά μπορεί κάποιος να δει τα επεισόδια; Μετά από μια μικρή έρευνα που έκανα μέσα από συζητήσεις φόρουμ πάνω σε αυτό το θέμα, οι περισσότεροι πρότειναν να την δω με την σειρά προβολής, δηλαδή ανακατεμένα και αυτό επιχείρησα να κάνω. Τελικά, κατά λάθος τα είδα με την χρονολογική σειρά.

Η ιστορία βγάζει περισσότερο νόημα έτσι και τα περιστατικά ακολουθούν μια λογική σειρά, όμως σε κάποια σημεία-κλειδιά όπου θα περίμενε να δει κανείς κάποια κορύφωση στην ιστορία, στην ουσία δεν γίνεται τίποτα. Για παράδειγμα, το τελευταίο επεισόδιο της δεύτερης σεζόν είναι ίσως το πιο βαρετό επεισόδιο στην ιστορία των anime όπου στην υπόθεση του δεν γίνεται κυριολεκτικά τίποτα! Και μιλάμε για το τελικό επεισόδιο με το οποίο ολοκληρωνόταν μια σειρά! Από την άλλη, αν δει κάποιος τα επεισόδια με σειρά προβολής, ανακατεμένα δηλαδή, αυτά τα προβλήματα δεν υπάρχουν. Η ιστορία φτάνει στην κορύφωση της στα σημεία όπου θα έπρεπε και κρατάει καλύτερα το ενδιαφέρον. Το μεγάλο μειονέκτημα είναι ότι θα συμβαίνουν περιστατικά που ο θεατής δεν θα καταλαβαίνει, επειδή θα αναφέρονται γεγονότα όπου έχουν γίνει χρονολογικά, το επεισόδιο που έχουν συμβεί όμως βρίσκεται πολύ παρακάτω!

Αυτό που προτείνω εγώ, είναι να δείτε την ιστορία με σειρά προβολής, ανακατεμένα δηλαδή. Η ιστορία θα φτάσει σε μια κορύφωση και θα είναι μια καλή, πρωτόγνωρη εμπειρία. Αυτοί που φοβούνται ότι μπορεί να μην καταλάβουν τη ροή της ιστορίας ή ότι δεν θα απολαύσουν τη σειρά έτσι, ας την δουν με χρονολογική σειρά. Και σε αυτή τη περίπτωση, δεν έχουν τίποτα να χάσουν.

Το Wikipedia έχει μια πολύ χρήσιμη λίστα των επεισοδίων, όπου μπορείτε να την προσαρμόσετε σε χρονολογική σειρά ή σε σειρά προβολής. Η τελική απόφαση, όμως, είναι δική σας.

ENDLESS EIGHT

Αχχχ… Αυτά τα επεισόδια…

Δεν θα μπω σε spoilers λέγοντας τι ακριβώς είναι αυτά τα επεισόδια, όμως ήταν ίσως τα πιο δύσκολα για να παρακολουθήσω επεισόδια που έχω δει ποτέ. Και δεν ήταν ένα ή δύο. Όπως λέει το όνομα τους, είναι οχτώ!

Βρίσκονται στα επεισόδια της δεύτερης σεζόν και ήταν πάρα πολύ κουραστικά, οπότε αυτό που θέλω να αναλύσω είναι αν αξίζει κάποιος να τα παρακολουθήσει. Και η απάντηση είναι «ναι».

Παρόλο που βασανίστηκα για να τα ολοκληρώσω, τελικά τα κατάφερα και ήταν μια εμπειρία για εμένα. Όχι ευχάριστη, αλλά ήταν εμπειρία. Αν δεν τα είχα δει όλα όμως, δεν θα μπορούσα να εκφέρω άποψη πάνω σε αυτά σαν παθών που είμαι, όπως κάνω αυτή τη στιγμή, οπότε αυτός είναι ένας λόγος για τον οποίο σας προτείνω να τα δείτε κι εσείς. Ένας άλλος λόγος αφορά την ταινία, την The Dissapearence of Haruhi Suzumiya, για την οποία θα μιλήσω σε επόμενο review. Τα επεισόδια αυτά δικαιολογούν εν μέρει τους λόγους για τους οποίους κάνει αυτά που κάνει η Yuki Nagato στην ταινία. Τώρα, ποιος είναι ο ουσιαστικός λόγος για τον οποίο βγήκαν αυτά τα οχτώ επεισόδια – ναι το λέω ξανά, είναι οχτώ τα επεισόδια – δεν το γνωρίζω.

Προτείνω να τα δείτε σαν εμπειρία και, εάν δεν μπορέσετε να τα δείτε όλα, τουλάχιστον προσπαθήστε να δείτε τα τρία από αυτά. Προτείνω να τα δείτε σαν εμπειρία και, εάν δεν μπορέσετε να τα δείτε όλα, τουλάχιστον προσπαθήστε να δείτε τα τέσσερα από αυτά. Προτείνω να τα δείτε σαν εμπειρία και, εάν δεν μπορέσετε να τα δείτε όλα, τουλάχιστον προσπαθήστε να δείτε τα πέντε από αυτά.

Επαναλαμβάνομαι, ε;

~Satoshi