Ετοιμαστείτε να ταξιδέψετε σε έναν κόσμο γεμάτο μαγεία, μυθικούς ήρωες, μάχες μέχρι θανάτου σε έναν πόλεμο που γίνεται μυστικά από την ανθρωπότητα, σε μια πόλη της Ιαπωνίας την σημερινή εποχή. Ετοιμαστείτε να υποδεχθείτε την εισαγωγή της σειράς Fate.

Όσοι δεν έχετε ακουστά την σειρά (που θα μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση καθώς μόλις πριν από περίπου 1 μήνα ολοκληρώθηκε το route της σειράς με τίτλο Fate/Stay Night: Unlimited Bladeworks) θα αναρωτιέστε πως συνδυάζεται η σύγχρονη εποχή με μάχες ενάντια ιπποτών, βασιλιάδων και μάγων. Αυτά ακριβώς είναι και τα συστατικά που χρησιμοποιεί η σειρά, ώστε το αποτέλεσμα που θέλει να παραδώσει να είναι επικό. Σε αυτό το review θα αναφερθώ στη σειρά Fate/Stay Night του 2006, καθώς και στην ταινία Fate/Stay Night: Unlimited Bladeworks του 2010.

Όταν πρωτοείδα τη σειρά, δεν σκέφτηκα ότι ήταν το καλύτερο anime που υπάρχει, όμως ήταν πάρα πάρα πολύ καλό. Όσο περνάει ο καιρός και, αφού έχω παρακολουθήσει όλα τα επεισόδια της σειράς Fate γενικότερα, άρχισαν να μου γίνονται αντιληπτά τα ελαττώματα της, τα κενά στην ιστορία της και το χαμηλότερου επιπέδου animation.

ΙΣΤΟΡΙΑ [ケース]

Βαθμός: 6,5

Από άποψη βαθμολογίας, αυτό που σώζει την σειρά είναι η πρωτότυπη ιστορία.

Πρόκειται για έναν μυστικό πόλεμο που διαδραματίζεται ανάμεσα σε 7 Masters, όπου ο καθένας τους έχει από 1 Servant. Οι Servants είναι μυθικοί πολεμιστές της ιστορίας, που έχουν έρθει στη σύγχρονη εποχή σαν ψυχές, με σκοπό να πολεμήσουν για τους Master τους και να αποκτήσουν το Holy Grail, ένα δισκοπότηρο που μόνο ένας από τους 7 μπορεί να αποκτήσει και μέσω του οποίου μπορεί να πραγματοποιήσει οποιαδήποτε ευχή του.

Και από εδώ ξεκινάνε τα ελαττώματα.

Ο πρωταγωνιστής είναι ο Emiya Shirou, πολύ απλά ο πιο ηλίθιος και ενοχλητικός πρωταγωνιστής που έχω δει μέχρι στιγμής. Ναι μεν παίρνει μέρος σε έναν πόλεμο χωρίς να το θέλει, οπότε λογικό είναι να μην ξέρει τι του γίνεται, όμως άλλο πράγμα η άγνοια, και άλλο πράγμα η ηλιθιότητα!

Επίσης, μπορεί η σειρά να βασίζεται σε μια εξαιρετική, πρωτότυπη ιδέα, όμως σε στιγμές είχα την εντύπωση πως και οι ίδιοι οι συντελεστές δεν είχαν καταλάβει ή δεν ήξεραν πως να αναπτύξουν κάποιες πτυχές της ιστορίας. Κάποια πράγματα όπως τι ακριβώς είναι η μαγεία, τι τελικά είναι το Holy Grail, ποια είναι η ιστορία και ο σκοπός του κάθε χαρακτήρα (εφόσον είναι 7 Masters και 7 Servants υπάρχει πληθώρα προσώπων) δεν εξηγούνται είτε σε ελάχιστο βαθμό, είτε καθόλου. Ακόμη περισσότερα κενά μου άφησε η ταινία, καθώς ποτέ δεν κατάλαβα τι συνέβη στο τέλος.

Στα θετικά της ιστορίας, σίγουρα οι Servants. Όλοι τους, ακόμη και οι πιο «κακοί» ή οι λιγότερο συμπαθής, εντυπωσιάζουν όταν βρίσκονται στο επίκεντρο και είναι έτοιμοι για δράση. Ο καθένας με τα δικά του χαρακτηριστικά και στυλ, με τον δικό του τρόπο μάχης, σε κάνουν να αγωνιάς να δεις την επόμενη σκηνή δράσης.

Ο Servant του Shirou είναι η Saber, μια εξαιρετική ξιφομάχος που φανερά είναι η πιο ικανή πολεμίστρια σε σύγκριση με όλους τους υπόλοιπους και προσφέρει εντυπωσιακές στιγμές μάχης. Τουλάχιστον αυτή έχει την δυνατότητα να αντισταθμίσει την ανικανότητα του Αφέντη της…

ΗΧΟΣ [聞こえます]

Βαθμός: 8,0

Η μουσική… Το πιο δυνατό σημείο της σειράς και της ταινίας είναι το soundtrack, είτε αυτό είναι το OP ή το ED, είτε είναι αυτό που ακολουθεί τις σκηνές μάχης. Η μουσική είναι στο ίδιο επικό επίπεδο που είναι και οι μάχες.

Το αδύναμο σημείο είναι η φωνή του Shirou. Εκτός από ενοχλητικός χαρακτήρας, έχει και ενοχλητικό τρόπο που μιλάει. Δεν είναι ενοχλητική η φωνή αυτού καθεαυτού, αλλά μάλλον είναι περισσότερο το ύφος της φωνής του. Δεν μιλάω Ιαπωνικά για να μπορώ να το καταλάβω, όμως κατά κάποιον τρόπο μου το περνάει αυτό. Δυστυχώς, η βαθμολογία μου για την μουσική και για τις φωνές είναι κοινή, οπότε ο Shirou κατεβάζει λίγο τον βαθμό του ήχου. Δεν μπορώ να κάνω κάτι πάνω σε αυτό.

ΕΙΚΟΝΑ [アニメーション]

Βαθμός: 5,5

Fate/Stay Night DVD Cover

Το animation είναι μέτριο. Τα background που χρησιμοποιούνται είναι πολύ όμορφα και αναδεικνύονται εύκολα, καθώς σε μεγάλο βαθμό οι σκηνές είναι στατικές εικόνες με τους βασικούς χαρακτήρες να μιλάνε.

Εκεί που φτιάχνουν κάπως τα πράγματα είναι στις σκηνές δράσεις. Μπορεί το μέτριο animation να υπάρχει ακόμη, αλλά βελτιώνονται τα πράγματα χάρη στα ειδικά εφέ, που είναι όντως εντυπωσιακά. Οι κινήσεις μπορεί να μην είναι αληθοφανής ή ομαλές, όμως αυτό ίσως τελικά να πρόσθεσε στην μαγική υπόσταση που έχουν οι Servants.

ΒΑΘΜΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ [楽しみ]

Βαθμός: 7,0

Μπορεί να ακούγομαι πολύ αρνητικός, παρόλα αυτά έμεινα αρκετά ικανοποιημένος βλέποντας αυτήν τη σειρά. Είναι αλήθεια ότι έχει πολλά ελαττώματα, όμως την ίδια στιγμή μου πρόσφερε και πολλές έντονες στιγμές δράσης και ίσως λίγο συγκίνησης προς το τέλος, που ακόμη και η ηλιθιότητα του Shirou δεν κατάφερε να με επηρεάσει.

Θα μπορούσε να μου προσφέρει κάτι παραπάνω όσον αφορά ουσιαστικό βάθος στην ιστορία, όμως η γενικότερη εξέλιξη της ήταν πολύ καλή. Δεν θα την πρότεινα στον οποιονδήποτε, όμως. Θα την πρότεινα μόνο σε όσους θα ήθελαν να ασχοληθούν με ολόκληρο το franchise των Fate και σίγουρα θα τους πρότεινα να ξεκινήσουν με αυτήν εδώ τη σειρά πριν δουν οτιδήποτε άλλο από τα Fate. Όσον αφορά την ταινία, από τη στιγμή που έχει κυκλοφορήσει και έχει ολοκληρωθεί η σειρά Fate/Stay Night: Unlimited Bladeworks TV Series, δεν υπάρχει λόγος να την δει κάποιος, αφού η πρόσφατη σειρά ακολουθεί το ίδιο ακριβώς route και είναι πολύ καλύτερο από πλευράς εικόνας, ήχου και ιστορίας. Η ανάλυση αυτή όμως είναι για μια επόμενη φορά.

TIME FOR SPOILERS

Πρέπει να τα βγάλω από τον οργανισμό μου…

Ο Emiya Shirou είναι ηλίθιος, αυτό το είπαμε. Αυτή η τάση που έχει [Spoiler Alert να θέλει να τα βάζει με τους Servants, για να προστατέψει την Saber να μην τραυματιστεί, εκτός από ηλίθια, αφού ο ρόλος των Servant είναι να δίνουν τις μάχες, είναι και ενοχλητική, καθώς ένας Master κατά την γνώμη μου δεν είναι δυνατόν να έχει τις ικανότητες να προστατευτεί εναντίων ενός Servant, όσο καλός μάγος και να είναι. Παρόλα αυτά, η σειρά θέλει να τον κάνει όχι μόνο να μπορεί να αμυνθεί μιας επίθεσης ενός Servant, αλλά να μπορεί και να τον νικήσει, ακόμη και αυτούς που είναι πολύ πιο δυνατοί από τον ίδιο. Λυπάμαι, αλλά δεν μπορώ να δεχτώ το γεγονός ότι ένας Master, όποιος και να είναι αυτός, είναι ισάξιος με ένα μυθικό πνεύμα, όπως επίσης δεν μπορώ να δω τον Shirou σαν τον ήρωα και πρωταγωνιστή που μου παρουσιάζουν ότι είνα ι. Η Rin Tohsaka μπορεί, ο Shirou όχι.]

Όσο για την Saber και τις ικανότητες της, [Spoiler Alert είναι πάρα πολύ δυνατή και με έναν άλλον Master θα μπορούσε να νικήσει τον πόλεμο εύκολα και να μας προσφέρει ακόμη πιο επικές σκηνές μάχης, όμως λόγω της αδυναμίας του Shirou να την εφοδιάζει με mana (και της ηλιθιότητας του), οι δυνάμεις της περιορίζονται.]

Άλλο ένα πράγμα που δεν μου βγάζει απόλυτη πειστικότητα είναι [Spoiler Alert ότι η πλειοψηφία των Masters είναι έφηβοι μαθητές.]

Η ιστορία είναι καταπληκτική, όμως τα ερωτήματα και τα κενά που δημιουργούνται κατά την εξέλιξη της, όπως [Spoiler Alert τι ακριβώς είναι αυτοί οι κρύσταλλοι που χρησιμοποιεί η Tohsaka, γιατί βοηθάει τον Shirou, τι ακριβώς είναι το Holy Grail, ποιός είναι ο Kotomine Kirei, ή η δική μου έλλειψη της αίσθησης ότι η ζωή τους βρίσκεται ανα πάσα στιγμή σε κίνδυνο καθώς οι πρωταγωνιστές βρίσκονται σε καιρό πολέμου και μπορεί να δεχτούν επίθεση] και άλλα παρόμοια, την κάνουν λιγότερο αξιόπιστη. Δεν είναι μεγάλα ελαττώματα που θα αποθαρρύνουν κάποιον να δει την σειρά. Την απόλαυσα παρόλα αυτά, όμως τα κενά αυτά βρίσκονται εκεί και θα παραμείνουν εκεί, μέχρι κάποιος να παρακολουθήσει τη σειρά Unlimited Bladeworks TV series.

Τέλος, η μάχη [Spoiler Alert του Archer (του Servant της Tohsaka) με τον Berserker, παρόλη την έλειψη γραφικών, περαμένει μέχρι και σήμερα η αγαπημένη μου σκηνή δράσης γενικά! Είναι τόσο γεμάτη ένταση, τόσο εντυπωσιακή που δεν μπορώ να την περιγράψω. Και αυτά τα λόγια που λέει στα Αγγλικά… I am the bone of my sword… Ο Archer έγινε αμέσως ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες. Με ανοιχτό το στόμα με άφησε και η μάχη της Saber με τον Assasin στα σκαλοπάτια του ναού. Γενικά, δεν υπάρχει κανένας Servant που να μην απόλαυσα: η Saber, η Rider, ο Assasin και πόσο μάλλον ο τρομερός Gilgamesh που ακόμη μου προκαλεί ρίγος όταν τον βλέπω.]

Το anime αυτό στέκεται καλά στο ύψος του «επικού» που ήθελε να φτάσει.

~Satoshi