Πως θα σας φαινόταν να μπορείτε να λαμβάνετε ειδοποιήσεις στη συσκευή σας για τα γεγονότα που θα σας συμβούν στο μέλλον;

Συναρπαστικό δεν ακούγεται αυτό; Όμως, η σειρά αυτή με απογοήτευσε, κυρίως επειδή είχα κάποιες απαιτήσεις και περίμενα να δω καλύτερα πράγματα, λόγω της φήμης που έχει. Πολλοί το έχουν παρομοιάσει με το Death Note και δεν θα διαφωνήσω μαζί τους καθώς υπάρχουν πάρα πολλά σημεία που η πλοκή και το στυλ των δύο αυτών anime ήταν αρκετά κοινό. Γιατί απογοητεύτηκα τότε; Γιατί υπήρχαν πολλά σημεία, μικρά σημεία μεν αλλά πολλά, τα οποία με εκνεύρισαν και μου άφησαν απορίες. Ας τα αναλύσουμε λίγο καλύτερα.

ΙΣΤΟΡΙΑ [ケース]

Βαθμός: 4,5

Η πλοκή έχει να κάνει με έναν πόλεμο, μια μάχη μεταξύ 12 ανθρώπων όπου ένας θα είναι ο τελικός νικητής που θα γίνει ο νέος Θεός του κόσμου, αφού ο υπάρχον Θεός χάνει τις δυνάμεις του και σύντομα θα χαθεί. Ο καθένας από τους ανθρώπους που συμμετάσχουν έχει στην κατοχή του ένα Ημερολόγιο του Μέλλοντος (Future Diary) όπου, ανάλογα με τις μοναδικές ιδιότητες που έχει το ημερολόγιο του καθένα, μπορεί και προβλέπει τα μελλοντικά γεγονότα που θα συμβούν. Οι ενέργειες που κάνει ο καθένας μπορεί να αλλάξουν το μέλλον, οπότε και οι καταχωρήσεις στο Ημερολόγιο θα αλλάξουν και αυτές.

Η βασική ιδέα δεν θα διαφωνήσω ότι είναι αρκετά καλή. Με την απόδοση της έχω το πρόβλημα…

Ένα από τα παράπονα μου είναι ότι δεν δίνεται η αίσθηση του πολέμου. Είναι ένας πόλεμος όπου ο καθένας από τους 12 χαρακτήρες θα πρέπει να νικήσει τους άλλους 11, είτε σκοτώνοντας τους, είτε καταστρέφοντας το ημερολόγιο του, όπου αυτό θα οδηγήσει στην εξαφάνιση του. Κανένα τέτοιο συναίσθημα δεν υπάρχει. Οι πρωταγωνιστές δεν βγάζουν κανένα σχέδιο δράσης, δεν ψάχνουν τρόπους να προστατευτούν, αλλά αντίθετα μπορεί να επιλέξουν να πάνε μια βόλτα στο λούνα πάρκ και να περάσουν μια ρομαντική ημέρα. Η αίσθηση ότι πρόκειται για έναν βάναυσο πόλεμο, ότι η ζωή τους πραγματικά απειλείται δεν υπάρχει. Ένας ακόμη λόγος τον οποίο η υπόθεση δεν θυμίζει πόλεμο είναι ότι κανένας άλλος εκτός από τους πρωταγωνιστές δεν μάχεται με τον άλλον, αλλά αντίθετα οι μάχες γίνονται μόνο με τους πρωταγωνιστές και πολλές φορές, αυτές ξεκινάνε κατά καθαρή σύμπτωση.

Οι χαρακτήρες με άφησαν αδιάφορο. Εκτός το ότι έχουμε για πρωταγωνιστή τον Yukiteru Amano, όπου είναι πάρα πολύ κλαψιάρης, φοβητσιάρης και εκνευριστικός και δεν θα μπορούσα να μην τον συγκρίνω με τον Emiya Shirou (από το Fate/Stay Night), οι υπόλοιποι δεν μου άφησαν κανένα συναίσθημα, με μόνη εξαίρεση την Minene Uryu και, ίσως, τον Keigo Kurusu, εάν κάποιες από τις ενέργειες που έκανε δεν ήταν εντελώς αδικαιολόγητες και χωρίς κίνητρο. Ανέφερα ότι ο πρωταγωνιστής ήταν εκνευριστικός;

Μιας που μιλάμε για κίνητρα, οι ενέργειες που έκαναν όλοι οι χαρακτήρες ήταν εντελώς αδικαιολόγητες. Οι συμμαχίες που έκαναν μεταξύ τους άλλαζαν χωρίς ιδιαίτερο λόγο ή κίνητρο, πάντα υπέρ του πρωταγωνιστή, όπως και πολλά γεγονότα συνέβησαν χωρίς λόγο, ΠΑΝΤΑ υπέρ του πρωταγωνιστή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα No1) όταν ο Yukiteru Amano έχασε σε μια μάχη το Ημερολόγιο του, αλλά ο εχθρός που το πήρε δεν το κατάστρεψε αμέσως, αλλά το κράτησε με μόνη δικαιολογία ότι ήθελε να ψυχαγωγηθεί No2) σε πολλές περιπτώσεις όπου ο Yukiteru Amano και η σύμμαχος του, η Yuno Gasai ήταν εγκλωβισμένοι, χωρίς καμία επεξήγηση και εντελώς ξαφνικά, η δεύτερη θα καταφέρει να απελευθερωθεί και να σώσει τον πρώτο No3) όταν η Hinata και η Mao εγκλωβίζουν τον Yukiteru κρατώντας τον όμηρο και έχοντας στην κατοχή τους το ημερολόγιο το δικό του, αλλά και της Yuno, δέχονται να τα ρισκάρουν όλα χωρίς λόγο και να παίξουν ένα παιχνίδι κορώνα – γράμματα (δεν έπαιξαν κορώνα-γράμματα, αλλά έπαιξαν ένα παρόμοιο παιχνίδι με ένα νόμισμα) προκειμένου να τους  απελευθερώσει, ενώ προφανώς είχαν τον κυρίαρχο λόγο.

Θέλετε και άλλα παραδείγματα της έλειψης κινήτρου; Θέλετε και άλλα παραδείγματα όπου η υπόθεση με εκνεύρισε και κατάντησε προβλέψιμη;

Ο μόνος λόγος που η βαθμολογία μου δεν είναι χειρότερη είναι επειδή η βασική ιδέα ήταν αρκετά πρωτότυπη. Επίσης, μετά το επεισόδιο 19 γίνεται μεγάλη αλλαγή στο στυλ της ιστορίας, αλλά και στο στυλ του πρωταγωνιστή όπου παύει να είναι τόσο πολύ κλαψιάρης και η ιστορία θυμίζει πολύ περισσότερο πόλεμο, αυτό που περίμενα να δω δηλαδή, και άρχισε να με ικανοποιεί ιδιαίτερα. Παρόλα αυτά, τα ενοχλητικά στοιχεία υπήρχαν ακόμα και μετά από το επεισόδιο 19, αλλά τουλάχιστον η ιστορία κλείνει αρκετά ευχάριστα και απαντάει σε όλα τα ερωτήματα που μπορεί να έχει ο θεατής κατά τη διάρκεια του anime (και, πιστέψτε με, είναι πολλά).

ΗΧΟΣ [聞こえます]

Βαθμός: 6,5

Όταν ξεκίνησε η σειρά είχα τρομερά παράπονα και για τον ήχο. Το πρώτο OP, αν και είναι καλό σαν τραγούδι, με στρέσαρε με την ταχύτητα του και ένιωσα σαν να με πίεζε να αισθανθώ την ένταση του anime. Το δεύτερο OP και τα ED ήταν αρκετά καλά, όμως.

Το soundtrack με άφησε κάπως αδιάφορο, χωρίς να μου κάνει αίσθηση κάποιο κομμμάτι. Υπήρξαν και μία ή δύο στιγμές που αισθάνθηκα ότι η μουσική που έπαιζε ήταν εντελώς παράταιρη με την σκηνή που έβλεπα, όμως αυτό έγινε στην αρχή της σειράς και δεν το παρατήρησα μετά την μέση της.

Το ίδιο αδιάφορο με άφησαν και οι φωνές των χαρακτήρων. Παρόλο που υπήρχε μεγάλο cast, δεν υπήρχε κάτι που να μου τράβηξε το προσωπικό ενδιαφέρον. Ίσως να κάνω και λάθος, καθώς μου αποσπούσε την προσοχή το πόσο αδιάφορο με άφηναν οι ίδιοι οι χαρακτήρες!

ΕΙΚΟΝΑ [アニメーション]

Βαθμός: 6,0

Εξώφυλλο του Mirai Nikki volume 1

Το animation της σειράς είναι πολύ μέτριο.

Οι χαρακτήρες δεν έχουν ιδιαίτερες λεπτομέρειες και τα πράγματα γίνονται χειρότερα όταν φαίνονται σε μακρινά πλάνα ή σε σκηνές με έντονη κίνηση. Εκεί όπου δείχνουν καλά τα πράγματα είναι με τα τοπία και τις background σκηνές. Εκεί, το animation είναι πολύ καλύτερο. Επίσης πολύ καλή δουλειά έγινε με  τις σκιές στα πρόσωπα και στα μαλλιά των χαρακτήρων.

ΒΑΘΜΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ [楽しみ]

Βαθμός: 5,0

Τα θετικά που έχω να κρατήσω από αυτήν την σειρά είναι ότι είναι μια πρωτότυπη ιδέα, που απλά εκτελέστηκε άσχημα, και ότι είχε καλό ρυθμό και δράση. Θα μπορούσε να είναι μια διαφορετική και πολύ πετυχημένη έκδοση του Fate/Zero, με τους διάφορους χαρακτήρες να λαμβάνουν μέρος σε έναν πόλεμο επικών διαστάσεων. Αντίθετα, κατέληξε να είναι μια ακόμα χειρότερη έκδοση του Fate/Stay Night, όπου ο πρωταγωνιστής, όντας ένας από τους πιο αδύναμους χαρακτήρες, ίσως ο πιο αδύναμος, έπρεπε να κερδίσει και ο μόνος τρόπος για να τα καταφέρει είναι όλα τα γεγονότα και οι συνθήκες να είναι υπέρ του. Τουλάχιστον το Fate/Stay Night έχει να προσφέρει μια υπόθεση πολύ πιο καλά δομημένη και ολοκληρωμένη.

Ένα τελευταίο που μπορώ να κρατήσω από αυτήν την σειρά είναι ο χαρακτήρας της Gasai Yuno. Δεν με ενθουσίασε προσωπικά, όμως είναι κεντρικό πρόσωπο της σειράς και η προσωπικότητα της είναι μοναδική. Τραβάει όλη τη προσοχή πάνω της και κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή ώστε να τον κάνει να θέλει να δει τι θα κάνει στη συνέχεια (και δεν είναι λίγα τα πράγματα που κάνει).

Οι χαρακτήρες με άφησαν αδιάφορο για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι η σειρά δεν τους έδινε κανένα κίνητρο για να γίνουν Θεοί, ή έδινε πολύ λίγες πληροφορίες. Ήταν ένας πόλεμος όπου ο μοναδικός νικητής θα καθόταν στην θέση του Θεού, αλλά η υπόθεση δεν παρουσίαζε το κίνητρο, τον λόγο για τον οποίο ο καθένας ήθελε εκείνη την θέση. Συνήθως ο λόγος θα ήταν κάτι πολύ απλοϊκό και δεν θα γινόταν περεταίρω εμβάθυνση. Αντίθετα, επικεντρώθηκε στον λόγο για τον οποίο ο Yukiteru ΔΕΝ ήθελε να γίνει Θεός.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι οι χαρακτήρες δεν είχαν backstories. Ξανά, η σειρά επικεντρώθηκε στις ιστορίες μόνο των βασικών χαρακτήρων και όχι πολύ αναλυτικά, ενώ οι υπόλοιποι χαρακτήρες είχαν μόνο κάποιες αναφορές για το παρελθόν τους.

Ακόμα και με την αλλαγή που έγινε στο επεισόδιο 19 και τις σκηνές δράσης που ακολούθησαν, τα αρνητικά που συγκράτησα εγώ δεν ήταν αρκετά να μου βελτιώσουν πολύ την άποψη, μόνο να την μετριάσουν. Δεν θα πω ότι είναι ένα κακό anime και ότι όλοι πρέπει να το αποφύγουν. Το αντίθετο. Το είδα αρκετά ευχάριστα και σε γενικές γραμμές δεν ήταν άσχημο. Τα υπόλοιπα είναι μάλλον θέμα γούστου και δεν θα χάσει κάποιος εάν ξεκινήσει να το βλέπει, εφόσον είναι διατεθειμένος να παραβλέψει τα μεγάλα κενά της πλοκής.

~Satoshi