Όλοι οι φαν του The Melancholy of Haruhi Suzumiya ενθουσιαστείτε! Βγήκε η τρίτη σεζόν της σειράς!! Η μήπως… όχι; Μάλλον όχι…

Μεταξύ Απριλίου και Ιουλίου 2015 προβλήθηκαν τα 16 επεισόδια της σειράς The Disappearance of Nagato Yuki-chan τα οποία ξεκίνησαν την φήμη ότι πρόκειται για την τρίτη σεζόν της σειράς Haruhi Suzumiya. Προσωπικά, χαίρομαι ιδιαίτερα που ασχολούμαι με το συγκεκριμένο θέμα καθώς η σειρά αυτή είναι η πρώτη που έκανα review σε αυτήν εδώ την σελίδα.

Η σειρά Haruhi Suzumiya δέχτηκε πολύ καλές κριτικές από τους θεατές και αγαπήθηκε ιδιαίτερα, πράγμα που έκανε τον κόσμο να θέλει και μια τρίτη σεζόν. Έχοντας δει τα πρώτα τέσσερα επεισόδια και σε συνδυασμό με κάποιες διάσπαρτες έρευνες που έχω κάνει πάνω σε αυτήν την σειρά, διαπιστώνω ότι το The Disappearance of Nagato Yuki-chan σίγουρα δεν πρόκειται για την τρίτη σεζόν, αλλά για μια spinoff ιστορία που δεν ανήκει στο canon της σειράς. Η πλοκή επικεντρώνεται πάνω στον χαρακτήρα της Yuki Nagato και στον κρυφό έρωτα που έχει για τον Kyon. Είναι πλέον μια ρομαντική ιστορία, χωρίς να έχει ίχνος υπερφυσικών στοιχείων καθώς κανένας από τους χαρακτήρες δεν έχει τις δυνάμεις του. Η σειρά μάλλον βγήκε για να ικανοποιήσει τους φαν της Haruhi Suzumiya και ίσως να τους προετοιμάσει για την τρίτη σεζόν… Ίσως μπορούμε να ελπίσουμε σε κάτι τέτοιο…

Όταν ξεκίνησε το πρώτο επεισόδιο αυτό που παρατήρησα αμέσως ήταν πως το animation δεν έχει αλλάξει. Ίσως έχει βελτιωθεί λίγο, κυρίως όταν πρόκειται για σκιάσεις πάνω στους χαρακτήρες. Τα background τοπία είναι ίδια και εκπληκτικά. Άλλη μια διαφορά που παρατηρεί κάποιος αμέσως είναι στον σχεδιασμό των χαρακτήρων. Η μορφή τους έχει αλλάξει, κυρίως αυτή του Kyon και του Itsuki Koizumi, για να ταιριάζει προφανώς στον καθαρά ρομαντικό χαρακτήρα που έχει πλέον η σειρά. Για να τονιστεί αυτός ο ρομαντισμός προστέθηκαν και πολλά moe χαρακτηριστικά, κυρίως πάνω στην Nagato, που δεν είναι εξωγήινο ανθρωποδειδές ρομπότ, αλλά μια φυσιολογική, πολύ ντροπαλή κοπέλα.

Υπάρχει αυτή η νοσταλγία που σου δημιουργεί αυτή η σειρά όταν βλέπει κάποιος όλους τους παλιούς χαρακτήρες, οι οποίοι όλοι τους έρχονται ξανά κοντά, και τις παλιές τοποθεσίες, ακόμα και αν η υπόθεση δεν έχει καμία σχέση με την αρχική. Ο χαρακτήρας του Kyon είναι ίδιος, με τις ίδιες απίθανες σαρκαστικές ατάκες, πράγμα που με ικανοποίησε καθώς είναι ένας από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες γενικά. Υπάρχουν κάποιες μικρές σκηνές οι οποίες παραπέμπουν στην αρχική σειρά όπου κάποιος που δεν την έχει δει δεν θα τις καταλάβει, όμως οι σκηνές αυτές είναι απλά κάποιες λεπτομέρειες που δεν θα δημιουργήσουν κάποιο πρόβλημα στον νέο θεατή. Δεν ξέρω πως θα εξελιχθεί η ιστορία, όμως αμφιβάλω εάν θα ξεφύγει από το ρομαντικό θέμα που έχει, οπότε αυτοί που περιμένουν ότι η σειρά θα είναι παρόμοια με την αρχική θα απογοητευτούν. Παρόλ’ αυτά, η ατμόσφαιρα ήταν πολύ ευχάριστη και με τράβηξε αμέσως, οπότε όσοι έχουν ήδη παρακολουθήσει την σειρά, αλλά και κάποιος που δεν την έχει παρακολουθήσει, φαίνεται ότι είναι μια καλή σειρά και θα πρέπει να την δοκιμάσει.

Πέρα από τον χαρακτήρα του Kyon, υπάρχει και ο βασικός χαρακτήρας της Haruhi Suzumiya, η οποία κάνει την εμφάνιση της στο τρίτο επεισόδιο και πολλοί θα χαρούν που θα την ξαναδούν. Πλέον, πηγαίνει σε διαφορετικό σχολείο με τα υπόλοιπα παιδιά. Έχει κρατήσει τα βασικά στοιχεία του χαρακτήρα της, όπως το ότι είναι αυταρχική και εκκεντρική, ενώ δεν έχει εγκαταλείψει τα όνειρα της για το υπερφυσικό (για παράδειγμα, όταν κάνει την εμφάνιση της την πρώτη φορά, έχει σκοπό να συλλάβει τον Άγιο Βασίλη), αλλά προφανώς δεν έχει τις θεϊκές δυνάμεις που είχε και δεν νομίζω ότι μπορούμε να περιμένουμε κάτι τέτοιο. Αν μπορώ να πω ότι άλλαξε κάτι στην προσωπικότητα της είναι ότι ίσως αναλογίζεται περισσότερο τα συναισθήματα των άλλων. Αυτό βέβαια μπορεί να είναι και δική μου εντύπωση καθώς έχω δει μονάχα τα τέσσερα πρώτα επεισόδια.

Τέλος, ήταν πολύ ευχάριστο που κατάφεραν αν φέρουν όλους τους ηθοποιούς από την αρχική σειρά πίσω ώστε να υποδυθούν τους ίδιους ρόλους, παρόλο που η παραγωγή ήταν διαφορετική. Το soundtrack που χρησιμοποιήθηκε ήταν αρκετά παρόμοιο και περιλαμβάνει κάποια κοινά κομμάτια, αλλά αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το OP. Το animation επικεντρώνεται στο στυλ της Yuki Nagato, όπως είναι φυσιολογικό, αλλά το τραγούδι είχε πολλά κοινά στοιχεία με το Hare Hare Yukai και επιπλέον γίνεται ένα μικρό χορευτικό στο τέλος της εισαγωγής. Αχ, αναμνήσεις!

~Satoshi