Ένα anime μπορεί να σου τραβήξει την προσοχή από το πρώτο δευτερόλεπτο. Καμιά φορά όμως, δεν είναι η υπόθεση αυτή που σου τραβάει την προσοχή.

Οι κατηγορίες στις οποίες έχω χωρίσει και οργανώσει το σύστημα βαθμολόγησης μου είναι φτιαγμένες έτσι ώστε η τελική βαθμολογία να είναι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική βάσει των δικών μου απόψεων και της δικής μου αρέσκειας και μέχρι σήμερα έχει δημιουργηθεί μια λίστα όπου είναι πράγματι πολύ κοντά στις δικές μου προτιμήσεις. Το σύστημα αυτό της βαθμολόγησης δεν αποκλείει την πιθανότητα  ένα anime το οποίο έχει κακή ιστορία να είναι αρκετά απολαυστικό παρόλα αυτά, λόγω της μουσικής και του animation που έχει.

Μια τέτοια περίπτωση είναι και το Guilty Crown. Από το πρώτο δευτερόλεπτο του anime μου τράβηξε την προσοχή όχι η σκηνή δράσης με την οποία ξεκινάει, αλλά το τραγούδι που έπαιζε από πίσω. Είναι μια σειρά που έχει πολλά προβλήματα όσον αφορά την πλοκή, όμως αυτό δεν με εμπόδισε να την απολαύσω και αυτό οφείλεται στην μουσική και το επίπεδο της εικόνας και των γραφικών της.

ΙΣΤΟΡΙΑ [ケース]

Βαθμός: 5,5

Ιαπωνία 2039. Η χώρα είχε πληγεί από μια βιολογική καταστροφή, γνωστή και ως Lost Christmas, και μόλις είχε καταφέρει να οργανωθεί και να επανέλθει, χάρη στην κυβέρνηση GHQ όπου ανέλαβε την διοίκηση της χώρας κατ’ όπιν εντολής από τα Ενωμένα Έθνη. Η ιστορία ακολουθεί τον μαθητή Shu Ouma, όπου τυχαία θα συναντήσει μια τραυματισμένη Inori Yuzuriha και μέσω της κοπέλας θα ανακαλύψει ότι έχει την ικανότητα να «τραβάει» από τα σώματα ανθρώπων αντικείμενα που ονομάζονται «Voids». Αυτή η ικανότητα θα τον φέρει στο επίκεντρο μιας τρομοκρατικής ομάδας με το όνομα Funeral Parlor, όπου στόχος τους είναι να ρίξουν την κυβέρνηση των GHQ.

Έχοντας ως βάση την πλοκή που ακολουθεί η ιστορία, μπορούμε να την χωρίσουμε σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος είναι τα επεισόδια 1 έως 13, όπου η ιστορία επικεντρώνεται στις μάχες των Funeral Parlor (με τον πρωταγωνιστή με το μέρος τους) με την κυβέρνηση. Η εξέλιξη της δημιουργεί πολλές απορίες, οι οποίες πολλές από αυτές απατώνται με έξυπνο τρόπο, όμως κάποιες από αυτές διατηρούνται μέχρι το τέλος της σειράς και δεν απατώνται ποτέ (όπως τα ουσιαστικά κίνητρα των Funeral Parlor ή τα κίνητρα του Shu Ouma να ενταχθεί στους τρομοκράτες).

Το δεύτερο μέρος της πλοκής είναι από τα επεισόδια 14 έως 22 και η ιστορία επικεντρώνεται… ας πούμε απλά κάπου αλλού. Δεν έχει καθόλου το ίδιο στυλ με το πρώτο μέρος και κινείται σε ένα αρκετά «mainstream» (high school-ish) ρυθμό. Τα γεγονότα που συμβαίνουν είναι πολύ μικρότερης κλίμακας σε σύγκριση με του πρώτου μέρους (όπου εγώ προτιμούσα), όμως εξελίσσονται πολύ πιο ομαλά και με λιγότερα ερωτήματα, οπότε παραδόξως τα απόλαυσα καλύτερα.

Οι χαρακτήρες είχαν αρκετή φαντασία, αλλά χωρίς υπερβολές, πράγμα που τους έκανε ταυτόχρονα και αρκετά ρεαλιστικούς. Πέραν από αυτόν του Ouma, ξεχωρίζει και ο χαρακτήρας της Inori και, παρόλο που είναι αρκετά κεντρικός ήρωας της ιστορίας, σπάνια έπαιζε κάποιον ρόλο στην εξέλιξη της. Κατά τα άλλα, η σειρά έχει πολλούς χαρακτήρες που κρατάνε το ενδιαφέρον του θεατή.

ΗΧΟΣ [聞こえます]

Βαθμός: 9,0

Είναι εμφανές ότι αυτή η σειρά βασίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό στην μουσική της. Υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο Hiroyuki Sawano. Το στυλ του είναι εύκολα αναγνωρίσιμο χάρη στην εκκεντρικότητα που έχει η μουσική του. Δεν διστάζει πολλές φορές να χρησιμοποιεί ολοκληρωμένα τραγούδια με στίχους σαν background μουσική, αντί για συνηθισμένα κομμάτια με έγχωρδα ή πιάνο. Χαρακτηριστικό αυτού είναι η δουλειά του στο Attack on Titan. Εδώ, χρησιμοποιεί ένα κλασικό και ταιριαστό soundtrack στις περισσότερες σκηνές, όμως σε κάποιες άλλες χρησιμοποιεί ένα πιο μοναδικό και πρωτότυπο. Ένα τέτοιο τραγούδι είναι το “Blooming Windflower (Euterpe)», που ευτυχώς παίζει αρκετές φορές κατά τη διάρκεια της σειράς. Σε γενικές γραμμές, η μουσική είναι ατμοσφαιρική, που προσφέρει μια καλή βάση με το περιβάλλον της ιστορίας, με τους διαλόγους και τους ήχους να ακούγονται καθαρά.

Η αποφασιστικότητα τους να κάνουν εξαιρετική δουλειά και στον τομέα των φωνών των χαρακτήρων φαίνεται από την επιλογή των ηθοποιών. Η παραγωγή έχει επιλέξει μεγάλα ονόματα, όπως η Ai Kayano (AnoHana, No Game No Life) ή ο Yuki Kaji (Attack on Titan, Durarara).

ΕΙΚΟΝΑ [アニメーション]

Βαθμός: 9,0

Blue-ray cover of Guilty Crown

Εκτός από την μουσική της, η σειρά έχει επαινεθεί και για το animation της.

Το design και η κίνηση των 3D γραφικών είναι εξαιρετικά. Ο μόνος λόγος που δεν έχω βαθμολογήσει την εικόνα με το δεκάρι είναι πως ο σχεδιασμός των χαρακτήρων δεν είναι τέλειος, αλλά και πάλι είναι εξαιρετικός. Η κίνηση των χαρακτήρων είναι πολύ καλή και ομαλή, ο φωτισμός τους πολύ καλός και οι σκιάσεις εξίσου καλές.

ΒΑΘΜΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ [楽しみ]

Βαθμός: 6,0

Δυστυχώς, η υπόθεση δεν βρίσκεται στα ίδια επίπεδα του animation και της μουσικής και τραβάει σε σύνολο την σειρά πολύ πιο πίσω. Η παραγωγή έκανε πολύ καλή δουλειά, όμως το screenplay την απογοήτευσε.

Η σειρά έχει ένα πρώτο μέρος το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον, με πολύ ένταση και αρκετά καλές σκηνές δράσης, όμως γεμάτο με κενά στην πλοκή και απορίες που δεν απατώνται, παρά μόνο μετά από μετέπειτα έρευνα. Έχει και ένα δεύτερο μέρος το οποίο έχει καλύτερο ρυθμό, καλύτερη δομή, όμως δεν έχει την ένταση και το ενδιαφέρον που είχε το πρώτο μέρος. Η αλλαγή αυτή μπερδεύει τον θεατή, ο οποίος θα μπορούσε να χάσει το ενδιαφέρον του γρήγορα εάν δεν υπήρχαν αυτοί οι καλογραμμένοι χαρακτήρες και εάν δεν υπήρχε αυτή η μουσική…

~Satoshi