Ένα ψέμα. Ένα ψέμα που μου είπες τον Απρίλιο. Αυτό το ψέμα ήταν ο λόγος που ήρθαμε κοντά και ξεκίνησε η ιστορία μας.

Για πολλούς, για πάρα πολλούς, αυτή η σειρά είναι η πιο συγκινητική ιστορία που υπάρχει σε anime. Επανειλημμένως βλέπω σχόλια και συζητήσεις όπου λένε ότι δεν έχουν κλάψει με καμία άλλη ιστορία τόσο πολύ. Προσωπικά για εμένα, το απόλυτο σε θέμα συγκίνησης (και κλάματος, το παραδέχομαι ότι έχω κλάψει πάρα πολύ με την σειρά που θα σας πω, μονάχα η μουσική της με κάνει να βουρκώνω) είναι το AnoHana και η αλήθεια είναι ότι ξεκίνησα να βλέπω το Your Lie in April πεπεισμένος ότι αυτό δεν θα αλλάξει εύκολα.

ΙΣΤΟΡΙΑ [ケース]

Βαθμός: 8,0

Αφού πρόκειται για ιστορία αγάπης, πολλοί περιμένουν ότι η συγκίνηση και το κλάμα βρίσκεται στο ρομάντζο που εξελίσσεται ανάμεσα στους χαρακτήρες. Υπάρχουν φυσικά και αυτές οι στιγμές, όμως η πραγματική συγκίνηση της σειράς βρίσκεται στο δράμα που υπάρχει από πίσω, το οποίο δεν κάνει την πραγματική του εμφάνιση από την αρχή της σειράς και πιάνει τον θεατή αρκετά απροετοίμαστο.

Η ιστορία ακολουθεί τον μαθητή Kōsei Arima, ένας πιανίστας όπου, μετά τον θάνατο της μητέρας του (η οποία ήταν επίσης και η αυστηρή, ψυχρή δασκάλα του στο πιάνο που του μάθαινε να παίζει χωρίς συναίσθημα, ακολουθώντας μόνο τις νότες) όταν εκείνος ήταν 11 χρονών, καταρρέει ψυχολογικά και χάνει την ικανότητα να ακούει τις ίδιες του τις νότες στο πιάνο, παρόλο που η ακοή του παραμένει τέλεια. Μερικά χρόνια αργότερα, γνωρίζει την Kaori Miyazono, μια βιολιστής όπου τον πείθει να την συνοδεύσει με το πιάνο του σε έναν διαγωνισμό, παρόλο που εκείνος έχει εγκαταλείψει την μουσική. Μέσα από τις πρόβες τους, εκείνος διαπιστώνει ότι την ερωτεύεται, παρόλο που εκείνη είναι ερωτευμένη με τον καλύτερο του φίλο. Όπως σας είπα όμως, η ιστορία έχει μια δραματική πλευρά η οποία αποκαλύπτεται σταδιακά.

ΗΧΟΣ [聞こえます]

Βαθμός: 9,0

Εννοείται ότι για μια σειρά όπου ασχολείται με την μουσική, αναμένουμε το soundtrack του να είναι εξαιρετικό. Και αυτό είναι.

Η σειρά έχει πολλή, πολλή μουσική και, μιας που ο πρωταγωνιστής είναι πιανίστας, η πλειοψηφία των κομματιών έχουν έντονο πιάνο, το οποίο είναι υπέροχο. Το ρεφραίν στο πρώτο OP, και γενικά το πρώτο OP είναι πάρα πολύ καλό και ίσως ανήκει ανάμεσα στα πιο αναγνωρίσιμα OP τραγούδια σε anime. Το δεύτερο OP ήταν αδιάφορο και λιγότερο εντυπωσιακό (γιατί το κάνουν πάντα αυτό με τα δεύτερα OP;;;) Το δεύτερο ED είναι μια δυναμική μπαλάντα που ήταν πολύ του γούστου μου ακουστικά, όμως πάλι με άφησε αδιάφορο. Οι ηθοποιοί γενικά κάνουν καλή δουλειά με τις εκφράσεις των χαρακτήρων στις φωνές τους.

ΕΙΚΟΝΑ [アニメーション]

Βαθμός: 8,0

Η σειρά έχει εξαιρετική εικόνα, με πλούσια, ανοιχτά χρώματα, λεπτές γραμμές και πλούσια σκηνικά με λεπτομέρεια. Το animation είναι εξαιρετικό και το σημείο που διαπρέπει η σειρά είναι οι κινήσεις των δαχτύλων όταν οι χαρακτήρες παίζουν κάποιο μουσικό όργανο. Είναι τόσο τέλεια η κίνηση τους!

Αξιοσημείωτη είναι και η εικόνα στο πρώτο OP. Τέλος, άλλο ένα σημείο που μου άρεσε πολύ στην εικόνα ήταν στον πολύ λεπτομερή σχεδιασμό των μουσικών οργάνων, τις σκιάσεις τους και τις αντανακλάσεις τους.

ΒΑΘΜΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ [楽しみ]

Βαθμός: 7,0

Αφού τελείωσε η σειρά, συνεχίζω και θεωρώ ότι το AnoHana είναι το απόλυτο anime που μπορεί να σου καταστρέψει την ψυχή. Αυτή η άποψη όμως είναι καθαρά υποκειμενική, καθώς και το Your Lie in April μπορεί να γίνει από εντελώς αδιάφορο συναισθηματικά, σε εξαιρετικά συγκινητικό, ανάλογα με το πως θα βιώσει ο κάθε θεατής τις αντίστοιχες καταστάσεις. Κατάφερα κι εγώ να συνδεθώ και να ταυτιστώ, είτε με τους χαρακτήρες, είτε με κάποιες καταστάσεις και να βουρκώσω σε δύο-τρεις περιπτώσεις. Καλά, τέσσερις…

Ένα χαρακτηριστικό που έχει αυτή η σειρά είναι τα μουσικά interludes που υπάρχουν στην πλειοψηφία των επεισοδίων. Είναι μουσικές σκηνές όπου ο πρωταγωνιστής ή άλλοι χαρακτήρες παίζουν σε κάποια συναυλία. Είναι σημεία όπου θέλουν υπομονή από τον θεατή καθώς έχουν μεγάλη διάρκεια, χωρίς καθόλου εξέλιξη στην ιστορία, όπου παίζει η μουσική συνοδευόμενη από τον εσωτερικό μονόλογο που κάνει ο χαρακτήρας. Σε αυτές τις σκηνές τονίζεται είτε η ψυχολογία του χαρακτήρα, είτε το backstory του. Γενικά, χάρη σε αυτές τις σκηνές, δημιουργείται μεγάλο βάθος στο backstory όλων των βασικών χαρακτήρων, πράγμα που είναι πάρα πολύ ωραίο.

Είναι ένα πολύ ρεαλιστικό anime όπου ο θεατής μπορεί να ταυτιστεί, είτε ακόμη και να έχει ζήσει παρόμοιες καταστάσεις. Βλέπεται ευχάριστα, με μόνη εξαίρεση τις μουσικές σκηνές όπου απαιτούν μια μικρή υπομονή. Από τα επεισόδια 11 και 12 ήθελα οπωσδήποτε να δω το επόμενο επεισόδιο, σαν να έβλεπα σειρά δράσης. Εάν σας αρέσουν οι συναισθηματικές ιστορίες χωρίς να έχουν υπερβολές, τότε σας την προτείνω οπωσδήποτε!

~Satoshi