Οι προσδοκίες ήταν πολύ υψηλές γι’ αυτήν την σειρά το 2016, κατάφερε όμως να ξεπεράσει, ή έστω φτάσει τις προσδοκίες αυτές;

Τι γίνεται όταν η εταιρία παραγωγής του Attack on Titan, το στούντιο Wit, φέρνει τον σκηνοθέτη του Attack on Titan, τον Tetsurō Araki, καθώς και όλη την ομάδα παραγωγής του Attack on Titan, σε συνεργασία με τον μουσικό παραγωγό του Attack on Titan, τον Hiroyuki Sawano, και τους ζητάει να δημιουργήσουν μια σειρά δράσης, με επίκεντρο μια post-apocalyptic καταστροφή σαν το Attack on Titan, όμως σε steampunk εποχή; Φυσικά, δημιουργεί τεράστιες προσδοκίες και συζητήσεις ότι πρόκειται για το «anime της χρονιάς», πριν ακόμη ξεκινήσει να προβάλλεται! Ε, λοιπόν, όταν ανεβάζεις τόσο πολύ το επίπεδο, τότε η προσγείωση με το έδαφος θα είναι ακόμη πιο απότομη και σκληρή όταν δεν τις καλύψεις αυτές τις προσδοκίες…

ΙΣΤΟΡΙΑ [ケース]

Βαθμός: 6,5

Το κακό με αυτήν την σειρά δεν είναι τα κοινά σημεία που έχει με το Attack on Titan όσον αφορά την ομάδα παραγωγής. Το ότι η Wit αποφάσισε να ενώσει ξανά μια πετυχημένη ομάδα για να δημιουργήσει μια original ιστορία αρκεί από μόνο του για να συγκρίνουμε το Kabaneri of the Iron Fortress με το Attack on Titan, όμως δεν είναι κάτι αρνητικό και ούτε πρόκειται να το δω με αυτόν τον τρόπο. Το κακό είναι ότι αυτή η ομάδα παραγωγής αποφάσισε να δημιουργήσει και την ιστορία της με τρόπο όπου είναι αδύνατον να μην συγκριθεί με το Attack on Titan.

Βρισκόμαστε σε έναν κόσμο όπου πλέον η ανθρωπότητα απειλείται υπό εξαφάνιση λόγω της εμφάνισης ζόμπι, όπου πεθαίνουν μονάχα εάν χτυπηθούν στην καρδιά ή κοπεί το κεφάλι τους. Η ανθρωπότητα, για να επιβιώσει, έχουν οχυρωθεί μέσα σε σταθμούς, όπου συνδέονται μέσω σιδηροδρομικών γραμμών και τα τρένα είναι σχεδόν ο αποκλειστικός τρόπος μετακίνησης από τον έναν σταθμό στον άλλον. Τα τρένα αυτά είναι κυριολεκτικά φρούρια, καθώς έχουν συστήματα άμυνας και προστασίας εναντίων των ζόμπι και ένα από αυτά τα τρένα είναι και το λεγόμενο Iron Fortress, του οποίου και την ιστορία ακολουθεί η σειρά.

ΗΧΟΣ [聞こえます]

Βαθμός: 6,0

Πρόκειται για Hiroyuki Sawano, άρα περιμένουμε και την βαθμολογία να είναι αυτόματα υψηλή όσον αφορά τα θέματα μουσικής. Όμως, όχι, αυτό δεν ισχύει. Ο Sawano έχει αποδείξει την αξία του σαν μουσικός παραγωγός και είναι ίσως το πιο «hot» όνομα αυτήν την περίοδο στην μουσική. Όμως δεν τον κρίνω με βάση τις προσδοκίες που έχω από εκείνον και ότι οι απαιτήσεις που έχω πλέον από αυτόν είναι υψηλές. Όντως, το soundtrack της σειράς αυτής με άφησε αδιάφορο…

Υπάρχουν τα στοιχεία του Sawano μέσα, υπάρχει το στυλ του, το πάθος του και η μουσική του, όμως ήταν πάρα πολύ διακριτικά αυτά τα στοιχεία. Σαν να μην ήθελε να ρισκάρει, σαν να μην ήθελε να βάλει όλο του το πάθος. Υπήρξαν οι στιγμές δράσης όπου η μουσική είχε αυτό το πάθος και πρόσθετε αυτήν την ένταση, με τα τραγούδια με τους στίχους όπως συνηθίζει να χρησιμοποιεί, όμως μέχρι εκεί. Τις υπόλοιπες στιγμές δεν κατάφερα να εντοπίσω κάτι παραπάνω.

ΕΙΚΟΝΑ [アニメーション]

Βαθμός: 7,5

Η εικόνα σαν σύνολο είναι πάρα πολύ καλή. Η σειρά αυτή έχει τις προϋποθέσεις να προσθέσει πάρα πολύ εντυπωσιακά στοιχεία χάρη στο steampunk στυλ που έχει και τη δράση της, δεν τα εκμεταλλεύτηκε όλα πλήρως, δεν είναι η πιο εντυπωσιακή σειρά σε εικόνα που έχουμε δει να βγαίνει το 2016, όμως είναι πάρα πολύ καλή παρ’ όλα αυτά.

Σε πολλά σημεία γίνεται και χρήση του 3D animation και οφείλω να παραδεχτώ πως ήταν πάρα πολύ καλά στην πλειοψηφία τους. Δεν με ικανοποίησαν απόλυτα όλα (ναι, το Black Fog δεν με εντυπωσίασε τόσο πολύ, ούτε σε θέμα animation, ούτε σαν ιδέα γενικότερα), όμως η συνολική εικόνα δεν χαλάει.

ΒΑΘΜΟΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ [楽しみ]

Βαθμός: 5,5

Θα ξεκινήσω με τα απλά και τα γρήγορα. Η δράση που είχε η σειρά με άφησε αδιάφορο. Οι περισσότεροι χαρακτήρες με άφησαν αδιάφορο και ο μόνος που κατάφερε να με εντυπωσιάσει με την συμπεριφορά του, τη δύναμη του και το στυλ του ήταν ο Kurusu. Η ιστορία με άφησε εξίσου αδιάφορο, καθώς δεν είχε μια ενιαία δομή, δεν υπήρχε κάποιος στόχος, κάποιος τελικός προορισμός, αλλά τα γεγονότα απλά διαδέχονταν το ένα το άλλο. Η ιστορία επικεντρώνεται μονάχα στα γεγονότα που αφορούν το Iron Fortress και δεν ασχολείται καθόλου με τα μεγαλύτερα ζητήματα που απασχολούσαν την υπόλοιπη ανθρωπότητα, όπως το πως εμφανίστηκαν τα ζόμπι, ερώτημα με το οποίο δεν ασχολείται σχεδόν καθόλου η σειρά και μένει εντελώς αναπάντητο μέχρι το τέλος της, αλλά και για το πως μπορούν να τα αντιμετωπίσουν όλοι μαζί πιο αποτελεσματικά.

Το μεγαλύτερο μου πρόβλημα ήταν με τους χαρακτήρες, κυρίως με τους δύο πρωταγωνιστές, τον Ikoma και την Mumei, και για να εξηγήσω καλύτερα τους λόγους, θα μπω σε μερικά πολύ μικρά spoilers. Και οι δύο δεν είχαν σταθερότητα, ούτε κάποια εξέλιξη. Μόλις πήγαιναν ένα βήμα μπροστά, την αμέσως επόμενη στιγμή αυτό καταστρεφόταν και ο μόνος λόγος που γινόταν αυτό ήταν για να προσθέσουν δράμα ή να προχωρήσουν την ιστορία. Η Mumei, εκεί που καταφέρνει και γίνεται φίλη για τους ανθρώπους του Iron Fortress, με μια της συμπεριφορά τα καταστρέφει όλα. Όταν τελικά δείχνει σαν να μπορεί να ελέγξει τον εαυτό της, ξανά χάνει τον έλεγχο χωρίς λόγο. Κάτι αντίστοιχο συνέβη και με τον Ikoma. Ο Ikoma, ο οποίος έχει καταφέρει να αποκτήσει μια δυνατότητα που δεν έχουν οι κοινοί άνθρωποι, είναι λογικό να μην μπορεί να την ελέγξει αμέσως και να νιώθει αδύναμος πολλές φορές σε σύγκριση με άλλους στρατιώτες, καθώς ο ίδιος είναι επιστήμονας και όχι στρατιώτης. Όταν όμως φτάνει στο σημείο όπου βρίσκει το θάρρος και πολεμάει (και καταλήγει αρκετά δυνατός), την αμέσως επόμενη στιγμή γίνεται ένας αδύναμος κλαψιάρης όπου δεν μπορεί να κουνηθεί, μόνο και μόνο για να προστεθεί δράμα στο σημείο αυτό και να βγει εκτός δράσης. Εάν γινόταν αυτό μια φορά θα το δεχόμουν. Γίνεται όμως παραπάνω από μια φορά, γίνεται όσες φορές χρειάζεται ώστε να σκεφτώ σοβαρά να τον βάλω στη λίστα μου με τους πιο ενοχλητικούς πρωταγωνιστές (Emiya Shirou και Yukiteru Amano, εσάς κοιτάζω!!). Οι υπόλοιποι χαρακτήρες, με εξαίρεση αυτόν που σας ανέφερα παραπάνω, με άφησαν αδιάφορο.

Τέλος, δεν θα χρειαστεί να σας υποδείξω ένα προς ένα τα κοινά σημεία μεταξύ Attack on Titan και Kabaneri. Πρέπει ήδη να έχετε εντοπίσει μερικά και εύκολα θα εντοπίσετε τα υπόλοιπα εάν δείτε τη σειρά. Απλά θεωρώ κρίμα για μια τόσο δυνατή ομάδα παραγωγής να μην εκμεταλλεύεται μια τέτοια ευκαιρία ώστε να δημιουργήσει κάτι μοναδικό. Δεν είναι κακό anime, δεν είναι κακή σειρά, εύκολα μπορεί να την παρακολουθήσει κάποιος και να την απολαύσει μέχρι κάποιο σημείο, όμως δεν είναι σειρά όπου θα πρότεινα εγώ σε κάποιον, καθώς με άφησε αδιάφορο.

~Satoshi