Λίγο μετά το «Your Name», ήρθε άλλη μια anime ταινία να ταράξει την κοινότητα και να γίνει η αγαπημένη πολλών.

Η αλήθεια είναι πως από τότε που βγήκε η ταινία «Koe no Katachi», αμέσως έγινε μέτρο σύγκρισης της ταινίας «Your Name», διχάζοντας την κοινότητα στα δύο για το ποια ταινία είναι καλύτερη (και γενικά ποια από τις δύο είναι η καλύτερη anime ταινία»όλων των εποχών»). Οι συγκρίσεις και η διχόνοια είναι μεγάλο χαρακτηριστικό της κοινότητας μας και το κάνουμε πραγματικά με το κάθε τι. Βλέπω τους λόγους για τους οποίους πολλοί συγκρίνουν αυτές τις δύο ταινίες, καθώς και οι δύο είναι εξαιρετικές, όμως δεν έχουν τόσα κοινά στοιχεία μεταξύ τους όσα φαίνονται με μια πρώτη ματιά για να δικαιολογείται αυτή η σύγκριση. Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ τους είναι πως ανήκουν σε διαφορετικό είδος. Η «Your Name» είναι μια ρομαντική ιστορία αγάπης, με υπερφυσικά στοιχεία, ενώ η «A Silent Voice» είναι μια Slice of Life ιστορία και, όσο και να είναι δύσκολο να το πιστέψετε, ΔΕΝ είναι ιστορία αγάπης. Η σχέση μεταξύ του Shoya Ishida και της Shoko Nishimiya δεν είναι ρομαντική, αν και είναι πολύ εύκολο να το δει κάποιος έτσι. Αυτό που ήθελε ο Shoya ήταν να επανορθώσει για τα λάθη που έκανε στο παρελθόν και να διώξει τις τύψεις του.

Θα μπορούσα να πω πολλά περισσότερα για το παραπάνω θέμα και ίσως το κάνω σε κάποιο επόμενο άρθρο, προς το παρόν όμως ας επικεντρωθώ μόνο στις εντυπώσεις μου για το «The Silent Voice».

Πρόκειται για μια ταινία όπου έχει ένα ηχηρό μήνυμα κατά του bullying και παρουσιάζει με απόλυτα ρεαλιστικό τρόπο τα προβλήματα τα οποία αυτό προκαλεί. Ο Shoya Ishida είναι ο bully της Shoko Nishimiya, μιας κωφής κοπέλας η οποία είναι νέα στο σχολείο και στην τάξη τους. Αυτός και η παρέα του παρενοχλούν την κοπέλα καθημερινά (ομολογώ ότι κάποιες από τις πλάκες που έκανε ο Shoya στην Shoko με έκαναν να γελάσω, θα πάω στην κόλαση…), ακόμα και με την ανοχή των δασκάλων τους, μέχρι που κάποια στιγμή αυτά που κάνει ξεπέρασαν τα όρια. Τότε, όλοι τον απομονώνουν, στρέφονται εναντίων του και τον αφήνουν στο περιθώριο, κάνοντας να νιώσει όπως ένιωθε και η Shoko. Ο καιρός περνάει, εκείνος παραμένει στο περιθώριο και ξεχασμένος από τους φίλους του και ολόκληρο το σχολείο, πέφτει σε κατάθλιψη και οι τύψεις των ενεργειών που έκανε τότε στην Shoko τον οδηγούν στην απόφαση να αναπληρώσει για τα λάθη του και να επανορθώσει.

Ήταν μια πολύ όμορφη ταινία που προκαλούσε έντονα συναισθήματα, ιδίως όσο πλησίαζε στο τέλος της, όπου είχε και μια τρομερή δόση αγωνίας για τους χαρακτήρες και για το τι θα απογίνουν. Η μουσική της ταινίας ήταν όμορφη, αν και αρκετά διακριτική και οι φωνές των ηθοποιών ήταν πολύ καλές, ιδίως της Saori Hayami, όπου έκανε τη φωνή της Shoko που, εξ’ αιτίας της αδυναμίας της να ακούσει, δεν μπορούσε και να μιλήσει σωστά. Εννοείται πως οπτικά η ταινία ήταν καταπληκτική, με εντυπωσιακό, ομαλό animation και πανέμορφα σκηνικά, απαλά χρώματα, ακριβώς ότι περιμένουμε από Kyoto Animation.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι πως αυτή εδώ είναι μια από τις ταινίες του στυλ «πρέπει να διαβάσεις το manga για να καταλάβεις». Βέβαια, η υπόθεση του manga έχει μεγάλες διαφορές σε σύγκριση με το anime, όμως κάποια βασικά γεγονότα-κλειδιά έχουν διατηρηθεί και στην ταινία, όμως για έναν θεατή σαν κι εμένα που θα δει μόνο την ταινία, αυτά τα γεγονότα μερικές φορές δεν στέκουν από μόνα τους και συμβαίνουν κάπως αδικαιολόγητα, πράγμα που με μπέρδεψε και στάθηκε εμπόδιο στο να απολαύσω αυτές τις σκηνές, καθώς τις παρακολουθούσα μπερδεμένος. Κάποιες σκηνές και κάποιες συζητήσεις έπρεπε να απευθυνθώ σε αυτούς που έχουν διαβάσει το manga ή να κάνω αναζήτηση προκειμένου να καταλάβω το πραγματικό τους νόημα. Το να είναι απαραίτητο να έχει διαβάσει κάποιος το source material προκειμένου να απολαύσει μια ταινία ή μια σειρά το θεωρώ αρκετά σημαντικό μειονέκτημα (βλ. το review μου για την καταπληκτική κατά τα άλλα ταινία «The Disappearance of Haruhi Suzumiya»).

Πέρα από αυτό όμως, αυτές οι σκηνές, οι οποίες δεν είναι πολλές, η ταινία είναι σίγουρα ένα «must watch», ιδίως από αυτούς που τους αρέσουν οι ιστορίες με συγκίνηση, συναίσθημα και ένα βαθύτερο νόημα. Γενικά όμως την προτείνω σε όλους καθώς είναι όμορφη και απολαυστική και εύκολα θα γίνει μια από τις «κλασικές».

Εάν σας άρεσε αυτή η ταινία, τότε σίγουρα σας προτείνω να δείτε και την «Your Name». Επίσης, εάν σας αρέσουν οι συναισθηματικές ιστορίες, μια σειρά που μπορεί να σας αρέσει και σας προτείνω να «τσεκάρετε» είναι η «Your Lie in April». Εάν έχετε δει κάποια από τις παραπάνω, θα ήθελα να ακούσω τη δική σας γνώμη και κριτική στα σχόλια!

Until next time, keep watching!

~Satoshi