Στο πρώτο άρθρο αυτής της χρονιάς αποφάσισα να σας μιλήσω για τα αγαπημένα μου anime, κάποια που έχω ξεχωρίσει, ίσως και αυτά που δεν μου άρεσαν καθόλου.

Εκεί που είστε αναπαυτικά, πιθανότατα ακόμη στο κρεβάτι σας, προσπαθώντας να συνέλθετε από το χθεσινοβραδινό ξενύχτι σας, γιορτάζοντας τον ερχομό μιας νέας χρονιάς, πίνοντας και χορεύοντας για τον πλανήτη μας, που ολοκλήρωσε πετυχημένα για άλλη μια φορά μια πλήρη περιστροφή γύρω από τον ήλιο, εγώ θα σας μιλήσω για anime. Συγκεκριμένα, για τα anime που έχω ξεχωρίσει, είτε γιατί μου άρεσαν, είτε γιατί μου έκαναν την χειρότερη εντύπωση. Στη σελίδα μου έχω μιλήσει για όλα τα anime που έχω δει τα τελευταία 2,5 χρόνια και θα υπάρχουν τα αντίστοιχα link για να διαβάσετε ολόκληρη την παρουσίαση τους, όμως υπάρχουν και αυτά για τα οποία δεν έχω μιλήσει, γιατί τα είδα πριν δημιουργήσω αυτήν την σελίδα, αλλά θα ήθελα να πω δυο λόγια για κάποια από αυτά. Ας ξεκινήσω…

Ας ξεκινήσω με το προφανές: το αγαπημένο μου anime. Δεν μπορεί να είναι άλλο από το Monogatari series, για το οποίο μίλησα σε πρόσφατη παρουσίαση. Πρόκειται για το πιο εκκεντρικό και περίεργο anime που έχω δει, όμως ταυτόχρονα έχει τόση πολλή φαντασία, καταπληκτική ιστορία και πολύ ενδιαφέρον χαρακτήρες. Δυστυχώς, δεν μπορώ να περιγράψω μια τέτοια σειρά με λίγα λόγια, όμως την απολαμβάνω κάθε φορά.

Έχω και δεύτερο αγαπημένο anime, το οποίο είναι το Higurashi no Naku Koro Ni, ή αγγλιστί, When they cry. Αυτό που με έχει κερδίσει περισσότερο από όλα είναι η ιστορία και οι χαρακτήρες (ιδίως η Rika Furude). Πολλοί αντιπαθούν αυτήν την σειρά και την βρίσκουν ενοχλητική, καθώς την έχουν παρατήσει από την πρώτη σεζόν, ή ακόμη και από τα πρώτα επεισόδια. Η ιστορία είναι πολύ περίεργη (θα έχετε καταλάβει πλέον ότι μου αρέσουν τα περίεργα και εκκεντρικά), όμως πιστεύω ότι όποιος καταφέρει να τη δει ολόκληρη, πρόκειται για μια εκπληκτική ιστορία, ίσως η καλύτερη thriller σειρά που υπάρχει σε anime.

Μιλώντας για thriller, άλλη μια σειρά που είναι ίσως το καλύτερο thriller, είναι το Another. Είναι μια σειρά 12 επεισοδίων που καταφέρνει να προσφέρει την αγωνία και το μυστήριο πολύ πετυχημένα και μας γνωρίζει μια από τις αγαπημένες μου θηλυκές χαρακτήρες, την Misaki Mei. Άλλο ένα, πολύ ιδιαίτερο horror/thriller anime, το οποίο θεωρώ ότι όλοι οι fan του genre πρέπει να δουν, είναι το Shiki. Σκεφτείτε οτιδήποτε κλισέ ξέρετε για τους βρικόλακες, βάλτε τα σε μια πολύ καλά δομημένη ιστορία και αυτό ακριβώς είναι αυτή η σειρά. Κλείνοντας την κατηγορία των thriller, δεν μπορώ να μην αναφέρω και το πρώτο μου anime, το Elfen Lied.

Δεν χρειάζεται να αναφέρω καν τα δύο επόμενα, εννοείται ότι τα έχω δει. Μιλάω για το Death Note και το Attack on Titan. Το πρώτο είναι η σειρά η οποία με έβαλε πραγματικά μέσα στον κόσμο των anime, το δεύτερο είναι απλά μια άκρα απολαυστική σειρά δράσης με πολλή φαντασία.

Συνεχίζοντας στα mainstream anime, όσον αφορά το Sword Art Online, είναι μια σειρά την οποία απόλαυσα εξαιρετικά, μέχρι όμως το πρώτο arc, το Aincrad δηλαδή. Από εκεί και πέρα, παραμένει να είναι μια απολαυστική για εμένα σειρά, η οποία βλέπεται ευχάριστα, όμως δεν είναι κάτι το εξαιρετικό και δεν ικανοποίησε τις μεγάλες προσδοκίες που μου δημιούργησε εκείνο το πρώτο arc.

Αντίθετα, στα αγαπημένα μου παραμένει η σειρά Fate, με το Fate/Zero να είναι ένα από τα πιο εντυπωσιακά anime που έχω δει, όσον αφορά την ιστορία, τους χαρακτήρες, τη δράση και την εικόνα. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω κάτι παρόμοιο για το Fate/Apocrypha…

Στα κλασικά anime, δεν γίνεται να μην αγαπήσω τα αδέλφια Elric από το Fullmetal Alchemist και Fullmetal Alchemist: Brotherhood. Είναι μια σειρά που ΠΡΕΠΕΙ όλοι να τη δουν και όσοι έχουν τον χρόνο θα πρέπει να τις δουν και τις δύο. Για περισσότερες λεπτομέρειες πάνω σε αυτό το θέμα, μπορείτε να διαβάσετε εδώ.

Άλλο ένα πολύ γνωστό anime το οποίο εύκολα ανήκει στα αγαπημένα μου και το οποίο παίζω και το visual novel αυτή τη στιγμή, είναι το Steins;Gate. Το concept του time travel δεν έχει αποδοθεί ξανά τόσο πετυχημένα και ο πρωταγωνιστής είναι από μόνος του λόγος για να παρακολουθήσει κάποιος αυτήν την σειρά. Δεν μπορώ να την προτείνω εύκολα σε πολλούς, καθώς η σειρά έχει πολύ αργό ρυθμό, είναι κάπως περίπλοκη και η υπόθεση αργεί να μπει στο νόημα, όλα όμως στο τέλος δένουν τόσο αρμονικά και εντυπωσιακά, δίνονται όλες οι απαντήσεις στον θεατή όπου σίγουρα αξίζει τον κόπο.

Όσον αφορά τις κωμωδίες, ίσως το Nichijou είναι το καλύτερο και το πιο γνωστό σε αυτήν την κατηγορία. Μπορώ επίσης να αναφέρω πως και το Gekkan Shoujo Nozaki-kun ήταν σχετικά καλό και πρωτότυπο. Αυτό όμως που με έκανε προσωπικά να γελάσω πιο πολύ ήταν το φετινό Aho Girl. Είχε δώδεκα 10λεπτα επεισόδια, οπότε δεν έχει να χάσει τίποτα κανείς εάν το παρακολουθήσει!

Από την κωμωδία στο κλάμα, καθώς υπάρχουν πολλά γνωστά συναισθηματικά anime που έχουν κάνει τους θεατές να κλάψουν. Δυστυχώς, για εμένα το Your Lie in April, αν και ήταν ένα όμορφο anime, δεν με έκανε να κλάψω. Ένα συναισθηματικό που σίγουρα προτείνω σε όλους είναι το Clannad. Αυτή η σειρά, αν και έχει έντονη την κωμωδία και με έκανε να γελάσω πολύ, αυτό το γέλιο με έκανε να δεθώ ακόμη περισσότερο με τους χαρακτήρες και να κλάψω έντονα στις πολύ δυνατές, συγκινητικές, ρεαλιστικές και ανθρώπινες σκηνές που είχε. Δείτε την σίγουρα!

Το anime όμως που μου πατάει την καρδιά, μου θρυμματίζει την ψυχή και με κάνει να πλαντάξω στο κλάμα κάθε φορά, είναι το AnoHana. Όλο το anime είναι ένα build-up για την τελευταία σκηνή και αυτή η τελευταία σκηνή με καταστρέφει ψυχολογικά όσες φορές και να τη δω. Πρέπει να έχεις καρδιά από πέτρα για να μην λυγίσεις…

Ένα άλλο anime που με έχει κάνει να δακρύσω, όχι από θλίψη αλλά από συγκίνηση, είναι το ToraDora. Αν και δεν είμαι των ρομαντικών, slice-of-life anime, το συγκεκριμένο έχει μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Η ιστορία και οι χαρακτήρες είναι ρεαλιστικοί και ο τρόπος που εξελίσσεται και αποδίδεται η ιστορία είναι τόσο καλός, που ο θεατής δένεται με τους χαρακτήρες, ακόμη και αν έχει καταλάβει τον τρόπο με τον οποίο θα τελειώσει η υπόθεση.

Θα συνεχίσω με μια άλλη σειρά η οποία έχει ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Είναι το The Melancholy of Haruhi Suzumiya. Καταρχήν, το anime αυτό είναι το πρώτο review που έχω ανεβάσει στη σελίδα αυτή πριν 2,5 χρόνια και με αυτό ξεκίνησα. Έπειτα, αν και δεν είναι μια σειρά που θα τραβήξει πολλούς καθώς είναι πολύ ιδιότροπη, είχε στοιχεία τα οποία εγώ απόλαυσα αρκετά. Ένα από αυτά τα στοιχεία ήταν και οι χαρακτήρες. Πέρα από την Haruhi Suzumiya φυσικά, πέρα από την Yuki Nagato, που για εμένα είναι άλλη μια από τις αγαπημένες μου θηλυκές χαρακτήρες, πρωταγωνιστής είναι ο Kyon, που σαν χαρακτήρας είναι ο αγαπημένος μου από όλα τα anime, καθώς πιστεύω ότι είναι αρκετά παρόμοιος με τον δικό μου.

Εκτός από τους χαρακτήρες, ένας άλλος λόγος που μου αρέσει αυτή η σειρά είναι επειδή ακολουθείται από μια ταινία, την The Disappearance of Haruhi Suzumiya. Αυτή η ταινία απλά είναι η καλύτερη anime ταινία που έχω δει ποτέ μου και μια από τις καλύτερες ταινίες που έχω δει γενικά! Η υπόθεση της είναι τρομερή και δένει τόσο αναπάντεχα, αλλά άψογα, με την υπόθεση της σειράς. Δυστυχώς όμως, δεν μπορεί κάποιος να δει την ταινία αυτή χωρίς να έχει δει την σειρά.

Να συνεχίσω με κάποια anime στα οποία έχω αδυναμία, αλλά δεν είναι τόσο mainstream. Angel Beats! φυσικά, και Charlotte. Αυτά τα δύο πάνε σχεδόν «πακέτο», πρόκειται για δύο όμορφες σειρές που βλέπονται εύκολα και ευχάριστα, με καλή δράση, χιούμορ, ενδιαφέρον και πρωτότυπες ιστορίες και τρομερή μουσική, λόγω Jun Maeda.

Αντίθετα, τα πιο βαριά anime για τα οποία πρέπει να έχεις τη διάθεση και την ψυχολογία για να τα παρακολουθήσεις, είναι τα Serial Experiments Lain και Ergo Proxy. Περίπλοκες και οι δύο σειρές, χωρίς να είναι ξεκάθαρο το τι γίνεται, με αρκετά φιλοσοφικά μηνύματα, όμως εξαιρετικές σειρές.

Δεν μπορώ να μην αναφέρω στα «περίεργα» anime και το Watamote, το οποίο όμως βλέπεται πολύ ευχάριστα. Απλή η υπόθεση, με πολύ χιούμορ το οποίο είναι άξιο συζήτησης, δυνατή μουσική και πολύ εκκεντρικό στυλ. Αυτή η εκκεντρικότητα και ο πειραματισμός στη σειρά αυτή ήταν που με κέρδισε περισσότερο.

Το Puella Magi Madoka Magica ήταν άλλη μια εκκεντρική σειρά, η οποία δεν με κέρδισε τόσο όσο την παρακολουθούσα, όμως όταν ολοκληρώθηκε και πέρασε κάπως ο καιρός, έμεινε στην καρδιά μου σαν μια εξαιρετική σειρά στην οποία έχω αδυναμία. Επίσης εξαιρετική ήταν και η ταινία που την ακολούθησε, το Rebellion.

Στις εκκεντρικές σειρές δράσης δεν μπορεί να μην αναφερθώ στο Kill la Kill. Πρόκειται για άλλη μια πρωτότυπη σειρά, η οποία είναι πολύ απολαυστική, αρκεί να μην την πάρει κάποιος πολύ στα σοβαρά.

Από την άλλη, υπάρχει και το Mushishi, μια σειρά με πολλή φαντασία, όμως τόσο γαλήνια και όμορφη. Πρόκειται για κάτι πολύ ξεχωριστό, το οποίο αξίζει να ρίξετε μια ματιά.

Κλείνοντας με τις σειρές, θέλω να αναφερθώ και στο Boku Dake ga Inai Machi, ή αλλιώς Erased. Το άφησα τελευταίο, όμως είναι μια εξαιρετικά αγαπημένη μου σειρά μυστηρίου. Η υπόθεση είναι καταπληκτική, το τέλος του ήταν κάπως αδύναμο, σαν σύνολο όμως είναι ένα πανέμορφο, δυνατό anime το οποίο δημιουργεί έντονα συναισθήματα.

Όσον αφορά τις anime ταινίες, από αυτές που έχω δει, καταπληκτικές είναι το Wolf Children και το Koe no Katachi (A Silent Voice), όμως προσωπικές αγαπημένες μου είναι η The Girl Who Leapt Through Time, μια πολύ όμορφη και συγκινητική ιστορία αγάπης με φανταστικά στοιχεία, το 5 Centimeters per Second, άλλη μια εξαιρετική, συγκινητική ιστορία αγάπης με πολύ όμορφη εικόνα, και φυσικά το Kimi no na wa (Your Name).

Θα κλείσω με τις σειρές που για εμένα ήταν οι χειρότερες, ή για να το θέσω καλύτερα, δεν μου έκαναν και τόσο καλή εντύπωση. Μεγάλη απογοήτευση για εμένα ήταν το Alice to Zouroku, μια σειρά που η αρχή της μου θύμισε πολύ το Elfen Lied και γι’ αυτό είχα προσδοκίες, όμως τελικά δεν μου πρόσφερε τίποτα το ιδιαίτερο.

Σειρές που είχαν τη δυνατότητα να είναι πολύ καλύτερες, αλλά τελικά δεν μου έκαναν τόσο πολύ αίσθηση είναι τα Guilty Crown, Mirai Nikki, Deadman Wonderland και Kabaneri of the Iron Fortress. Για τα τρία τελευταία, ένας σημαντικός παράγοντας (αλλά όχι ο μόνος) που δεν μου άρεσαν οι σειρές αυτές ήταν ο πολύ κακά γραμμένος πρωταγωνιστής και το πόσο ενοχλητικός ήταν σε πολλά σημεία μέσα στη σειρά.

Τώρα με ξέρετε πολύ καλύτερα και σαν άνθρωπο, καθώς λένε «δείξε μου τα anime που έχεις δει για να σου πω ποιος είσαι». Πριν ξεκινήσετε να με κράζετε για τα anime που δεν μου άρεσαν ή για τα anime που θεωρώ αγαπημένα, να σας θυμίσω ότι αυτό είναι το δικό μου, προσωπικό γούστο και δεν υπάρχει τίποτα «σωστό» ή «λάθος» πάνω σε αυτό. Αντίθετα, θα χαρώ πολύ να δω και τη δική σας γνώμη πάνω στα anime που έχω δει και να μου προτείνετε κι εσείς κάποια από τα δικά σας αγαπημένα!

Καλή χρονιά λοιπόν, ευτυχισμένο το 2018 σε εσάς και όλους όσους αγαπάτε!

Until next time, keep watching!

~Satoshi