Ένα καθαρά καινούριο project ξεκινά και πάλι στη σελίδα μας και αυτό είναι τα manga reviews.

Είχα κάνει στο παρελθόν κάποιες αναφορές και μικρά reviews σε manga, όπως το Black Butler, όμως από εδώ και πέρα θα είναι πιο τακτικά και οργανωμένα. Δεν θα είναι το ίδιο τακτικά με τα anime reviews φυσικά, όμως θα υπάρχει σαν κατηγορία στη σελίδα μας. Μιας που περισσότερο διαβάζω λογοτεχνία και manga θα διαβάζω μόνο όταν έχω πολύ ελεύθερο χρόνο, από εμένα θα βλέπετε μικρότερα σε μέγεθος manga και, εάν έχετε καταλάβει καθόλου και το γούστο μου στα anime, θα ψάχνω και θα σας μιλάω για τους όχι και τόσο γνωστούς τίτλους.

Ψάχνοντας να βρω το manga με το οποίο ήθελα να ξεκινήσω, ένιωσα ότι ήθελα να διαβάσω ένα με δράμα. Κοιτάζοντας τη λίστα της κατηγορίας αυτής, μια περιγραφή με έκανε να αισθανθώ ότι αυτή η ιστορία θα είναι πολύ περισσότερο δράμα και πολύ πιο βαρύ από όλα όσα είχα βρει. Η ιστορία αυτή είναι η ιστορία του Watashitachi no Shiawase na Jikan, στα Αγγλικά, Our Happy Hours.

Είναι η ιστορία της Juri Mutou, μιας νεαρής κοπέλας όπου πάσχει από βαριά κατάθλιψη και έχει κάνει τρεις απόπειρες αυτοκτονίας. Μέσω της θείας της, γνωρίζει έναν θανατοποινίτη κρατούμενο, τον Yuu, ο οποίος επίσης έχει κάνει πολλές απόπειρες αυτοκτονίας μέσα στη φυλακή που βρίσκεται. Η Juri, μέσα από τις εβδομαδιαίες επισκέψεις της τις ώρες του επισκεπτηρίου, θα ανακαλύψει ότι τελικά και η ίδια, όσο αθώα και να είναι, έχει αρκετά κοινά με τον κατάδικο. Μάλιστα, αρχίζει να αναρωτιέται μήπως θα έπρεπε η κατάσταση που βρίσκεται η ίδια να ήταν αντίθετη με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Yuu…

Πολύ κλασικό το concept της κατάθλιψης και της μελαγχολίας, δεν θα διαφωνήσω. Έτσι, περιμένετε ότι θα δείτε τα κλασικά: κλάμα, πόνο, ηθικά διλήμματα, έντονα συναισθήματα. Όμως ο τρόπος που αποδίδεται όλο αυτό είναι πολύ επιτυχημένος και οδηγεί σε ένα πολύ βαρύ συναισθηματικά αποτέλεσμα για τον αναγνώστη. Έχει πολύ ενδιαφέρον που βλέπουμε όλα τα παραπάνω να συνδέονται με την κατάσταση της θανατικής ποινής και κατάστασης που βρίσκεται ο Yuu και απλές περιστατικά, όπως το κόψιμο των μαλλιών ή η μουσική από ένα πιάνο, αποκτούν ένα εντελώς διαφορετικό νόημα, όσο για τους πρωταγωνιστές, που αλλάζουν και εξελίσσονται όσο γνωρίζει ο ένας τον άλλον, τόσο και για τον ίδιο τον αναγνώστη. Είναι μια ιστορία που αφήνει ένα έντονο μήνυμα.

Κυκλοφόρησε το 2008 και έχει μόνο 8 κεφάλαια. Είναι πάρα πολύ σύντομο και μπορεί να ολοκληρωθεί μέσα σε ελάχιστες ώρες, ανάλογα με το πόσο γρήγορα διαβάζει κανείς και πόσο συνηθισμένος είναι στο να διαβάζει manga. Μέσα σε αυτό το πολύ σύντομο χρονικό διάστημα όμως, ο αναγνώστης θα βιώσει πολλή συγκίνηση, έντονες καταστάσεις, θα γνωρίσει καλά τους χαρακτήρες και θα τους δει να εξελίσσονται, γνωρίζοντας και το παρελθόν τους. Η ιστορία και ο ρυθμός της αποδόθηκαν πάρα πολύ καλά ώστε να υπάρχει ουσιαστικό περιεχόμενο μέσα στις λίγες αυτές σελίδες. Το τέλος με συγκίνησε πραγματικά με τον τρόπο που έκλεισε και το μήνυμα που μου πέρασε. Σίγουρα μου πρόσφερε τα συναισθήματα που έψαχνα να νιώσω από μια δραματική ιστορία.

Όσον αφορά τον σχεδιασμό, δεν έχω την εμπειρία να πω πολλά πάνω σε αυτόν τον τομέα, όμως τα σχέδια ήταν αρκετά καθαρά και με άφησαν ικανοποιημένο με αυτό που έβλεπα.

Είναι μια μικρή ιστορία που σίγουρα προτείνω σε όσους αρέσουν οι συναισθηματικές σειρές ή που ίσως έχουν βιώσει παρόμοιες καταστάσεις με αυτές που περιέγραψα παραπάνω. Η εσωτερική συζήτηση που μπορεί να προσφέρει το συγκεκριμένο manga καθ’ όλη τη διάρκεια του είναι πολλή και δεν είναι μόνο πάνω στο ηθικό θέμα της αυτοκτονίας ή της κατάθλιψης, αλλά και της θανατικής ποινής, της θρησκείας, της κοινωνίας, του bullying. Είναι μια πάρα πολύ καλά δομημένη, μικρή ιστορία, με πολύ ενδιαφέρον και περιεχόμενο, και συγκινητικό τέλος.

Until next time, keep reading!

~Satoshi