Συνεχίζω να διαβάζω δραματικά manga και το επόμενο που διάβασα μετά το απόλυτα δραματικό Our Happy Hours είναι το Rengoku no Karma.

Είναι η ιστορία του Makoto, όπου βιώνει bullying τόσο στο σχολείο, όσο και στο σπίτι. Γι’ αυτό και οι μόνοι του φίλοι είναι ένας διαδικτυακός φίλος που έχει και ένα αδέσποτο σκυλάκι που το ταΐζει και το προσέχει. Μια μέρα, η κοπέλα που του αρέσει του μιλάει. Εκείνος ενθουσιάζεται, αλλά πολύ σύντομα ανακαλύπτει ότι όλα ήταν ένα θέατρο από την πλευρά της, καθώς εκείνη είναι κοπέλα ενός από τους bully του και όλα ήταν μέρος ενός στοιχήματος που εκείνη είχε χάσει. Αυτό ήταν και το τελικό χτύπημα για τον Makoto, όπου τον ώθησε στο να πηδήξει από την ταράτσα του σχολείου, οδηγώντας τον στο θάνατο. Μετά την αυτοκτονία του, αντί να πεθάνει, βρέθηκε στην limbo, όπου ανακαλύπτει ότι ο θάνατος του πρόσφερε μεγάλη δυστυχία και προβλήματα σε έξι άτομα με τα οποία συνδεόταν. Εκείνος θα παρέμενε παγιδευμένος στην limbo, βλέποντας τα πρόσωπα αυτά να υποφέρουν, εκτός και εάν εκείνος έβρισκε κάποιον τρόπο να τους σώσει έναν προς έναν και μόνο τότε θα μπορούσε να δραπετεύσει και η ψυχή του να αναπαυτεί.

Το Our Happy Hours, παρόλο που ήταν πάρα πολύ μικρό, ήταν πάρα πολύ δραματικό και πολύ έντονα συναισθηματικά φορτισμένο. Ξεκίνησα το Rengoku no Karma έχοντας τον πήχη αρκετά ψηλά όσον αφορά το δράμα και μάλλον ήταν αναμενόμενο το συγκεκριμένο να με απογοητεύσει λίγο πάνω σε αυτόν τον τομέα. Είχε φυσικά τις συναισθηματικά έντονες στιγμές, καθώς και τις δραματικές στιγμές, όμως δεν ήταν τόσο «βαρύ». Περισσότερο επικεντρωνόταν στο μεταφυσικό στοιχείο, αλλά και στην αγωνία του πρωταγωνιστή να σώσει τους έξι, πρόσωπα που ούτε ο ίδιος φανταζόταν ότι ο θάνατος του θα μπορούσε να τους επηρεάσει τόσο και να τους προκαλέσει δυστυχία. Φυσικά, υπάρχει έντονο το μήνυμα κατά του bullying και κατά της αυτοκτονίας και του self-harm γενικότερα, όμως περισσότερο μου άρεσε το μήνυμα που πέρασε πως ένας θάνατος, είτε πρόκειται για αυτοκτονία ή όχι, μπορεί να επηρεάσει ανθρώπους και καταστάσεις με τρόπους που κανένας δεν μπορεί να φανταστεί και αυτό ήταν ένα πρωτότυπο μήνυμα.

Η υπόθεση είχε κάποια κενά και κάποια θέματα, περισσότερο ως προς την κατάσταση του limbo που είχε δημιουργήσει. Υπήρχαν κάποιες περίεργες στιγμές όπου ο αναγνώστης έμενε με κάποιες απορίες, όμως εάν κάποιος δεν επικεντρωθεί πάνω σε αυτά τα θεματάκια, η υπόθεση εξελίσσεται αρκετά καλά και διαβάζεται πολύ ευχάριστα. Κάποιες φορές δυσκολεύτηκα να καταλάβω τον σχεδιασμό και χρειάστηκα να ρίξω 2-3 ματιές για να καταλάβω αυτό που έβλεπα. Αυτό μπορώ να το αποδώσω στο γεγονός ότι ακόμη δεν είμαι πολύ συνηθισμένος στο διάβασμα manga, όμως πιστεύω ότι έπαιζε και ένα ρόλο ο κακός σχεδιασμός σε κάποια σημεία.

Δεν μπορώ να πω ότι το αγάπησα, όμως ήταν αρκετά καλό. Η σειρά έχει 5 volumes με 40 κεφάλαια, τα οποία μπορώ να πω ότι τα τελείωσα σχετικά γρήγορα για τα δικά μου δεδομένα. Είναι ένα manga που μπορώ ανεπιφύλακτα να προτείνω σε κάποιον εάν τον ενδιαφέρει να διαβάσει κάτι ενδιαφέρον, σχετικά έντονο και δραματικό, ανεξάρτητα εάν είναι έμπειρος manga reader ή όχι.

Until next time, keep reading manga!

~Satoshi