Μια σειρά που πέρασε απαρατήρητη από εμένα το καλοκαίρι του 2017, όμως έγινε τόσο έντονη συζήτηση γύρω από αυτό, όπου ήταν αδύνατον να μην τη δω κι εγώ.

Το ξέρω, δεν έχω καμία δικαιολογία που δεν πρόσεξα αυτήν την σειρά όσο έπαιζε και δεν μου προκάλεσε αμέσως το ενδιαφέρον, ιδίως σε εμένα που μου αρέσουν οι συγκινητικές ιστορίες φαντασίας με όμορφη μουσική και όμορφο σχεδιασμό. Παραδέχομαι ότι για κάποιον λόγο, όταν διάβασα την περιγραφή της σειράς αυτής πριν βγει και είδα το τρέιλερ, δεν με τράβηξε ιδιαίτερα. Σίγουρα φαινόταν ότι ήταν κάτι οπτικά όμορφο, όμως κάτι με την ιστορία και τους χαρακτήρες δεν με ενθουσίασε ώστε να την προσθέσω στη λίστα μου. Γρήγορα όμως η σειρά αυτή έγινε η αγαπημένη πολλών για το 2017 και πρόσφατα την ολοκλήρωσα κι εγώ, έστω κάπως καθυστερημένα.

Και σίγουρα έκανα ΜΕΓΑΛΟ λάθος που δεν έκρινα τη σειρά αυτή σωστά και δεν την είχα παρακολουθήσει πολύ νωρίτερα. Όντως πρόκειται για ένα διαμάντι και κάτι πραγματικά μοναδικό για να δει κανείς.

Η ιστορία ξεκινά στην πόλη Orth, μια πόλη όπου χτίστηκε γύρω από μια μυστηριώδη τεράστια τρύπα στο έδαφος, το Abyss, όπου φτάνει πολλές χιλιάδες μέτρα βάθος, όπου ζουν άγνωστα πλάσματα και όπου υπάρχουν Κειμήλια με διάφορες ιδιότητες το καθένα. Εξερευνητές σπηλιών αναλαμβάνουν να κατεβαίνουν στο Abyss στην προσπάθεια τους να μαζέψουν τα Κειμήλια και να ανακαλύψουν τι πραγματικά είναι αυτή η τρύπα και πως δημιουργήθηκε. Η κάθοδος στο Abyss δεν είναι εύκολη όμως γιατί, εκτός από τα πλάσματα που ζουν εκεί, που κάνουν την επιβίωση πολύ πιο δύσκολη, η επιστροφή στην επιφάνεια είναι δύσκολη έως αδύνατη όσο πιο βαθιά μέσα πηγαίνει κάποιος. Μόνο οι πιο έμπειροι και δυνατοί εξερευνητές, γνωστοί και ως White Whistles, τολμούν να κατέβουν στα πιο βαθιά επίπεδα του Abyss και πολλοί από αυτούς δεν επιστρέφουν ποτέ. Αυτό γιατί υπάρχει το Curse, μια κατάρα όπου κατά τη διάρκεια της ανόδου στην επιφάνεια, αυτός που ανεβαίνει παθαίνει ζαλάδες, εμετούς, παραισθήσεις, αιμορραγία, ή ακόμη και να χάσει στην ανθρωπότητα του. Όσο πιο βαθιά έχει κατέβει κάποιος στην τρύπα, τόσο πιο έντονη η κατάρα στην άνοδο του.

Η Riko είναι η κόρη μιας White Whistle εξερευνήτριας όπου μεγάλωσε στο Belchero ορφανοτροφείο, ένα μέρος που εκπαιδεύει τα ορφανά παιδιά να εξερευνούν τα πιο ψηλά και σχετικά ασφαλή επίπεδα του Abyss. Σε μια από τις εξερευνήσεις της, γνωρίζει ένα αγόρι που πιθανόν είναι ένα ανθρωπόμορφο ρομπότ που προήλθε από το βάθος του Abyss, τον Reg. Την ίδια στιγμή λαμβάνει ένα μήνυμα από τη μητέρα της, που έλειπε σε εξερεύνηση μέσα στο Abyss, και μαζί με τον Reg αποφασίζουν να ξεκινήσουν μόνοι τους ένα ταξίδι για να τη βρουν. Ένα ταξίδι που μάλλον δεν έχει επιστροφή.

Η σειρά έχει δημιουργήσει έναν απίθανο κόσμο με πολλή φαντασία, πραγματικά μοναδικό και μαγευτικό. Είναι ξεκάθαρο από την αρχή ότι βασίζεται στην όμορφη εικόνα και τον υπέροχο ήχο. Το σχέδιο των χαρακτήρων δεν είναι τίποτα εντυπωσιακό και όλοι έχουν chibi στυλ, όμως τα τοπία και τα background είναι απλά εντυπωσιακά και πολύ πλούσια. Υπάρχουν στιγμές, ιδίως στην αρχή της σειράς, όπου ο φανταστικός αυτός κόσμος παρουσιάζεται πανέμορφα! Η μουσική δεν είναι έντονη μέσα στη σειρά, αλλά όταν υπάρχει είναι απλά καταπληκτική και χτυπάει κατευθείαν στο συναίσθημα. Εξίσου καλά ήταν και τα ηχητικά εφέ της σειράς.

Η ιστορία τα πρώτα 3 με 4 επεισόδια έχω να πω ότι ήταν αρκετά… παιδική. Είχε ένα πολύ ελαφρύ στυλ και ρυθμό. Όσο προχωράει η σειρά όμως, τα πράγματα σοβαρεύουν, ιδίως προς τα τελευταία 4 με 5 επεισόδια. Δεν μπορώ να πω ότι όλα τα επεισόδια ήταν καθηλωτικά, όμως υπήρξαν μερικές σκηνές που ήταν πολύ συγκλονιστικές και πολύ dark. Εκεί φάνηκε πόσο πραγματικά δύσκολη είναι η επιβίωση στο Abyss και πόσο πραγματικός ο κίνδυνος, εκεί που στην αρχή όλα φαινόντουσαν απλά και αμέριμνα. Αυτές οι σκηνές ήταν πολύ δυνατές συναισθηματικά.

Αυτό που με ξένισε κάπως σε ολόκληρη τη σειρά ήταν η… σεξουαλικότητα των χαρακτήρων, συγκεκριμένα η συμπεριφορά της Riko. Σίγουρα δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπω σεξουαλικά υπονοούμενα και αστείες καταστάσεις σε anime, σε καμία περίπτωση, όμως σε κάποιες περιπτώσεις η σεξουαλικότητα της Riko ήταν έντονη και χωρίς λόγο και αυτό ήταν κάτι που το βρήκα… weird… Δεν το λέω σαν κάτι αρνητικό, δεν με ενόχλησε στο να απολαύσω την ιστορία, απλά θέλω να το αναφέρω σαν σχόλιο. Τουλάχιστον δεν ήταν τόσο έντονο και… αποκαλυπτικό όσο είναι το manga, απ’ όσο έχω δει.

Η ιστορία αφήνει πάρα πολλά αναπάντητα ερωτήματα και με χαρά διαπίστωσα ότι ήδη είναι σε δημιουργία η δεύτερη σεζόν. Εάν όντως πραγματοποιηθεί, είναι σίγουρα κάτι που ανυπομονώ πάρα πολύ να γίνει! Η σειρά τελειώνει πολύ απότομα, χωρίς να έχει δώσει απαντήσεις σε πολλά βασικά ερωτήματα και εάν δεν υπάρξει δεύτερη σεζόν (νομίζω ότι θα υπάρξει αρκετό υλικό ΚΑΙ για τρίτη σεζόν από το manga), αυτά τα ερωτήματα δεν θα απαντηθούν και η ιστορία θα μείνει κυριολεκτικά στη μέση. Τα τελευταία χρόνια είναι στη μόδα να βγαίνουν sequel anime, άρα δεν θα εκπλαγώ εάν ανακοινωθεί η επόμενη σεζόν της σειράς ακόμη και στις αρχές του 2019. Δυστυχώς όμως, στον κόσμο των ατελών anime, δεν θα εκπλαγώ επίσης εάν γίνει κάτι και δεν προχωρήσει καθόλου η παραγωγή της επόμενης σεζόν.

Δεν έχω πολλά να πω, παρά μόνο δείτε το! Η σειρά έχει 13 επεισόδια και το τελευταίο είναι διπλό. Εγώ θα προτιμούσα να περιμένω να βγει και η δεύτερη σεζόν ώστε να δω την ιστορία ολοκληρωμένη, όμως είναι μια πραγματικά όμορφη ιστορία, ένα πραγματικό διαμάντι, άρα αξίζει να τη δείτε αμέσως, έτσι όπως είναι. Και προετοιμαστείτε να συγκλονιστείτε και να συγκινηθείτε!

Εάν έχετε ήδη δει το Made in Abyss και ψάχνετε για μια παρόμοια, όμορφη ιστορία εξερεύνησης και ανακάλυψης σε έναν φανταστικό κόσμο, δείτε οπωσδήποτε το Girls’ Last Tour. Το στυλ είναι πάρα πολύ κοινό, μόνο που σε αυτήν την περίπτωση η ιστορία είναι πραγματικά ατελής, χωρίς να περιμένουμε κάποιο sequel.

Until next time, keep watching anime!

~Satoshi