Πραγματικά δεν ξέρω πως να ξεκινήσω να μιλάω γι’ αυτό το manga, είμαι όμως πολύ τυχερός που το πήρα στα χέρια μου και το διάβασα.

Το All You Need is Kill είναι το light novel του Hiroshi Sakurazaka, το οποίο έγινε και manga adaptation από τον Ryosuke Takeuchi, με σχέδιο από τον ίδιο που σχεδίασε το manga του Death Note, Takeshi Obata. Το 2014 έγινε και live-action ταινία, με πρωταγωνιστές τον Tom Cruise και την Emily Blunt, με όνομα Edge of Tomorrow, ή αλλιώς Live. Die. Repeat. Εγώ έχω στα χέρια μου και διάβασα το 425 σελίδων manga, το οποίο έχει ίδια ιστορία με το light novel.

Η ιστορία ακολουθεί τον Keiji Kiriya, έναν νεοσύλλεκτο της παγκόσμιας στρατιωτικής οργάνωσης United Defense Force. Η οργάνωση αυτή δημιουργήθηκε όταν άγνωστα πλάσματα επιτέθηκαν τη γη, με σκοπό να αφανίσουν την ανθρωπότητα και ο Keiji είναι έτοιμος να λάβει μέρος στην πρώτη του μάχη. Σε αυτήν την μάχη σκοτώνεται από τα πλάσματα αυτά, όμως ξυπνάει και βρίσκεται μια μέρα πριν, σώος και ζωντανός, σαν ο χρόνος να γύρισε πίσω. Μπερδεμένος και αναγκασμένος να ζήσει ξανά τα γεγονότα εκείνης της ημέρας, προσπαθεί να καταλάβει εάν αυτό που έζησε ήταν όνειρο ή όχι. Καθώς θα ριχτεί για δεύτερη φορά στην «πρώτη» του μάχη, γρήγορα θα διαπιστώσει πως κάθε φορά που πεθαίνει, θα ξυπνάει την ίδια χρονική στιγμή στο παρελθόν, δηλαδή μια μέρα πριν.

Όπως έχουμε δει πολλές φορές στα anime και στις ταινίες, τα ταξίδια στον χρόνο ποτέ δεν επηρεάζουν θετικά την ψυχολογία του χαρακτήρα. Έτσι και εδώ, ο πρωταγωνιστής θα πρέπει να περάσει πολλά ψυχοφθόρα εμπόδια και δυσκολίες, καθώς είναι παγιδευμένος μέσα σε μια «λούπα» όπου κάθε φορά που πεθαίνει, πρέπει να ζήσει την ίδια μέρα ξανά και ξανά.

Η ιστορία είναι μοναδική και πρωτότυπη. Παρόλο που αφορά (κατά κάποιον τρόπο) ταξίδι στον χρόνο, ο τρόπος που έχει αποδοθεί, σε συνδυασμό με τον πόλεμο που εξελίσσεται και με τους άλλους χαρακτήρες, ιδίως με την συμπρωταγωνίστρια Rita Vrataski, έχει πολύ ενδιαφέρον και είναι κάτι το οποίο προσωπικά δεν έχω δει ξανά. Ο ρυθμός ήταν πάρα πολύ καλός και με κράτησε σε εγρήγορση καθ’ όλη τη διάρκεια της ιστορίας. Διαβάζεται πάρα πολύ εύκολα, ευχάριστα, αλλά και γρήγορα. Δεν επικεντρώνεται στη δράση του, αλλά κυρίως στις ενέργειες του πρωταγωνιστή που κάνει για να καταλάβει καταρχήν ο ίδιος το τι συμβαίνει στον εαυτό του και να προσπαθήσει να το αντιμετωπίσει, ώστε να καταφέρει να βγει από την επανάληψη που ζει και ταυτόχρονα να γείρει την πλάστιγγα του πολέμου υπέρ της ανθρωπότητας, που έχει βρεθεί σε πολύ μειονεκτική θέση. Επίσης, όπως ανέφερα παραπάνω, επικεντρώνεται και στον ψυχολογικό παράγοντα του πρωταγωνιστή, στην πίεση και στη δυστυχία που νιώθει, κάτι που μου προκάλεσε κι εμένα συναισθήματα καθώς διάβαζα.

Όσο για το τέλος…; Το τέλος ήταν εντελώς αναπάντεχο και καταπληκτικό! Η ιστορία κλείνει με μια τεράστια ανατροπή, έντονη συναισθηματικά, που με έκανε κι εμένα να ζω την αγωνία των δυο πρωταγωνιστών και με άφησε με ένα μελαγχολικό συναίσθημα όταν γύρισα την τελευταία σελίδα. Δεν μπορώ να αποκαλύψω τίποτε άλλο για το τέλος, μόνο ότι ήταν καταπληκτικό.

Σαν σύνολο, αυτή η ιστορία εύκολα θα μπορούσε να είναι πολύ, πολύ μεγαλύτερη, με πολλά volumes και πολύ πιο ολοκληρωμένη. Έχει δημιουργήσει καταστάσεις με πολλή φαντασία και πλούσιο background και εύκολα θα μπορούσε να εξελιχθεί πολύ περισσότερο. Όπως είναι τώρα, πρόκειται μόνο για ένα «απόσπασμα», με την ιστορία των δύο πρωταγωνιστών να κλείνει, χωρίς όμως να δίνεται ένα οριστικό κλείσιμο στη γενικότερη ιστορία. Προσωπικά, αυτό δεν με πείραξε καθόλου, καθώς η ιστορία κλείνει πολύ όμορφα και ομαλά, όταν κλείνει και η ιστορία των δύο πρωταγωνιστών. Αυτό δίνει τη δυνατότητα στον αναγνώστη να δεθεί καλύτερα με τους χαρακτήρες και να ζήσει την ιστορία τους, κάτι που προσφέρει κατά τη γνώμη μου πιο έντονα συναισθήματα, από το να επεκταθεί η ιστορία σε κάτι πολύ πιο γενικό. Είναι κάτι μικρό και έντονο.

Δεν μπορώ να πω αρκετά για το πόσο όμορφος είναι ο σχεδιασμός του manga! Τα σχέδια είναι πανέμορφα, είτε αφορούν τα τοπία και το περιβάλλον, είτε αφορούν τους χαρακτήρες. Ακόμα και στις σκηνές δράσης, αποτυπωνόταν ξεκάθαρα η ένταση των χαρακτήρων. Υπήρχαν πολλές στιγμές όπου απλά σταμάταγα το διάβασμα και ξεχνιόμουν, επειδή χάζευα τον πλούσιο, λεπτομερή και καθαρό σχεδιασμό.

Όσον αφορά την ταινία Edge of Tomorrow, την είχα δει πριν διαβάσω το manga. Είναι μια πολύ ωραία ταινία και οι επιρροές που έχει από την Ιαπωνία είναι ξεκάθαρες σε κάποιον που έχει εμπειρία πάνω στα anime και τα manga. Όμως, η ταινία και το manga δεν έχουν καμία απολύτως σχέση μεταξύ τους. Η ταινία, σε αντίθεση με την ιστορία του manga, είναι ολοκληρωμένη, δηλαδή, εκτός από την ιστορία των χαρακτήρων, κλείνει και την γενικότερη ιστορία σαν σύνολο. Όμως, η ταινία έχει πάρει μονάχα την βασική ιδέα του manga που αφορά τα ταξίδια στον χρόνο, τον πόλεμο και κάποιους χαρακτήρες και όλα τα υπόλοιπα είναι εντελώς διαφορετικά. Ακολουθεί δική του ιστορία και το τέλος είναι εντελώς, εντελώς διαφορετικό, άρα κάποιος μπορεί με ασφάλεια να δει την ταινία χωρίς να έχει διαβάσει το manga και το αντίθετο.

Για εμένα αξίζει να κάνετε και τα δύο, να διαβάσετε το manga και να δείτε την ταινία. Το manga όμως είναι κάτι που πιστεύω ότι αξίζει οπωσδήποτε κάποιος manga reader να έχει στη συλλογή του.

Until next time, keep reading manga!

~Satoshi