Γιατί το AnoHana μου καταστρέφει την ψυχή κάθε φορά που το βλέπω; Γιατί έχω αγαπήσει τόσο ένα σπαρακτικό anime;

Είτε αφορά ταινίες, βιβλία, μουσική, είτε αφορά anime, έχω ιδιαίτερη προτίμηση σε αυτά που έχουν όμορφη ή μελαγχολική ιστορία. Εάν διαβάσω την περιγραφή μιας σειράς και δω ότι μιλάει για δράμα, εύκολα θα επηρεαστώ και θα αποφασίσω να τη δω, ιδίως σε σύγκριση με κάποια σειρά δράσης ή κωμωδίας.

Πάντως, όλα αυτά τα χρόνια που παρακολουθώ anime, δεν υπάρχει άλλη σειρά που να με έχει συγκινήσει τόσο πολύ. Ναι, το Angel Beats! έκλεισε με πολύ συγκινητικό τρόπο. Ναι, το Clannad με έκανε να δακρύσω σε δύο πολύ δυνατές σκηνές. Ναι, το Your Lie in April και το πρόσφατο Violet Evergarden είχαν πανέμορφη ιστορία με πολύ συναίσθημα. Κανένα δεν έχει καταφέρει να με κάνει να πλαντάξω στο κλάμα όσο το AnoHana. Και το θέμα είναι ότι συνεχίζει να το κάνει, όσες φορές και να δω το τέλος του. Ναι, για εμένα είναι το καλύτερο και το αγαπημένο μου drama anime, τόσο πολύ που μόνο το τραγούδι Secret Base είναι αρκετό να με κάνει να βουρκώσω. Κυριολεκτικά.

Ο πιο βασικός λόγος που με συγκινεί τόσο πολύ αυτή η σειρά έχει να κάνει με την υπόθεση. Δεν είναι απλά μια συγκινητική ιστορία αγάπης. Δεν είναι απλά μια συγκινητική ιστορία θανάτου και απώλειας. Είναι κάτι λίγο πιο περίπλοκο από αυτό, κάτι λίγο πιο μοναδικό. Δεν μιλάμε απλά για το συναίσθημα της απώλειας, όπως το Violet Evergarden, ούτε για την συγκίνηση μετά από έναν θάνατο, όπως το Clannad. Ναι, η Menma έχει πεθάνει, άρα μιλάμε για θάνατο. Όμως η Menma είναι νεκρή από την αρχή της ιστορίας, οπότε αυτό δεν μπορεί να συγκινήσει καθόλου τον θεατή, αφού δεν την γνώρισε ποτέ σαν χαρακτήρα. Ακόμα και οι αναμνήσεις που έχουν οι πρωταγωνιστές με εκείνη, μονάχα λύπη μπορούν να προσφέρουν στον θεατή, όχι όμως συγκίνηση.

Γι’ αυτό το AnoHana πρόκειται για κάτι λίγο πιο μοναδικό, γιατί ο θεατής θα γνωρίσει την Menma μέσα από το φάντασμα της που έχει επιστρέψει. Θα γνωρίσει τον χαρακτήρα της, θα ζήσει μαζί της καινούριες εμπειρίες και η γνώση ότι ο χαρακτήρας αυτός είναι ένα νέο κορίτσι που ήδη έχει χάσει τη ζωή του κάνει αυτές τις εμπειρίες, αν και ευχάριστες οι περισσότερες, πολύ μελαγχολικές. Εύκολα θα δεθεί με αυτό το αθώο κοριτσάκι και όσο θα διαρκεί η σειρά θα ελπίζει ότι κάτι μπορεί να γίνει ώστε να επανέλθει στη ζωή. Όμως, η σειρά αυτή, παρά το μεταφυσικό στοιχείο του φαντάσματος της Menma, είναι απόλυτα ρεαλιστική και αυτή η ελπίδα δεν θα γίνει πραγματικότητα. Η Menma θα πεθάνει στο τέλος, δημιουργώντας τεράστια συγκίνηση σε όλους όσους έχουν δεθεί μαζί της.

Φυσικά, υπάρχουν σειρές που μπορούν να προσφέρουν συγκίνηση στον θεατή με τον θάνατο ενός βασικού χαρακτήρα. Η διαφορά στο AnoHana είναι πως το δράμα υποβόσκει από την αρχή και δεν έρχεται ξαφνικά. Ο θεατής ζει μαζί με την Menma και τους άλλους χαρακτήρες μικρές, ευχάριστες στιγμές, ενώ ξέρει πως ο θάνατος της είναι αναπόφευκτος. Όσο διαρκεί η σειρά θα ελπίζει πως το αναπόφευκτο αυτό ίσως δεν γίνει και η ελπίδα αυτή δημιουργεί μια διαρκή bittersweet μελαγχολία, όπου κορυφώνεται φυσικά στο τέλος.

Η σειρά αυτή είναι ένα παράδειγμα άψογου γραψίματος. Βέβαια, μέχρι τα τελευταία δύο επεισόδια η σειρά δεν φαίνεται να έχει κάποια συγκεκριμένη κατεύθυνση και η διάθεση της είναι μάλλον υπερβολικά ευδιάθετη για μια δραματική σειρά. Στην αρχή ο Jinta αρνείται να αποδεχτεί ότι βλέπει το φάντασμα της Menma, αστειεύεται μαζί της, παίζουν μαζί και γενικά ποτέ δεν παίρνει ιδιαίτερα στα σοβαρά να κάνει προσπάθειες να βοηθήσει τη Menma να περάσει στον άλλο κόσμο. Αυτό που κάνει όμως η σειρά με αυτά τα επεισόδια είναι να χτίζει ένα υπόβαθρο. Χτίζει λιθαράκι λιθαράκι τις βάσεις μέσα από όμορφες σκηνές για ένα τέλος που θα είναι μια έκρηξη συναισθημάτων και για τους έξι χαρακτήρες, μια έκρηξη που δεν θα αφήσει συναισθηματικά ανεπηρέαστο και τον θεατή. Όλο το παρελθόν της παρέας δένει πανέμορφα με το παρόν τους, ο αθώος και αγαθός χαρακτήρας της Menma και η αγάπη της για ολόκληρη την παρέα θα παίξει σημαντικά ρόλο για το τέλος και η ξεχωριστή αγάπη της για τον Jinta, μια «θέλω να σε παντρευτώ» αγάπη θα είναι το τελικό χτύπημα για να με κάνει να πλαντάξω στα κλάματα. Ολόκληρη η σειρά είναι ένα build-up για το τελευταίο επεισόδιο, ένα build-up που σκοπό έχει να δέσει τον θεατή με τους χαρακτήρες της Menma και τον Jinta, να θέσει τις βάσεις για ένα πολύ συγκινητικό τέλος και να δείξει ρεαλιστικά πως ακόμη και οι πιο δυνατές ανθρώπινες σχέσεις μπορεί να χαθούν με την απώλεια ενός προσώπου και με το πέρασμα του χρόνου.

Σίγουρα μπορεί να συγκινηθώ και να κλάψω με την απρόσμενη απώλεια ενός βασικού ή και δευτερεύον χαρακτήρα. Πιο δύσκολα θα κλάψω με κάποιον χωρισμό μιας ρομαντικής ιστορίας, όμως δεν αποκλείεται και αυτό. Όμως ο τρόπος που αποδίδεται η ιστορία του AnoHana στον θεατή με καταστρέψει ψυχολογικά και μου ραγίζει την καρδιά κάθε φορά και πραγματικά δηλώνω πως εάν κάποιος δεν έχει κλάψει με την συγκεκριμένη ιστορία έχει καρδιά από πέτρα.

Υπάρχει φυσικά και η ταινία του 2013 όπου εξιστορεί την ίδια ιστορία όπως την έζησε η Menma από την πλευρά της, αλλά και η live-action ταινία του 2015 που είναι πιστό adaption του original anime. Περιττό να πω ότι όταν ζω ξανά τα γεγονότα αυτής της ιστορίας, είτε σε μορφή anime ταινίας, είτε σε μορφή live-action, πέφτω ξανά σε κλάματα στο τέλος. Αξίζει να αναφέρω πως η live-action ταινία είναι ένα από τα καλύτερα adaption από anime που έχω δει και εάν σας αρέσει το anime, προτείνω να τη δείτε οπωσδήποτε.

Η σειρά αυτή έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου και πρόκειται για ένα από τα αγαπημένα μου. Ήθελα να μιλήσω λίγο παραπάνω γι’ αυτό εκτός από την παρουσίαση που είχα κάνει και να αναφερθώ στους λόγους για τους οποίους την λατρεύω.

Θα ήθελα να μάθω και τη δική σας γνώμη για τη σειρά αυτή. Ιδίως εάν σας συγκίνησε για τους ίδιους λόγους και τη θεωρείτε κι εσείς μια από τις αγαπημένες σας, θα χαρώ να το μάθω!

Until next time, keep watching anime!

~Satoshi