Αγαπήσατε τον εκκεντρικό χαρακτήρα του Hououin Kyouma; Λοιπόν, ετοιμαστείτε για κάτι εντελώς διαφορετικό από τον Mad Scientist! από τον Αναστάσιο Τριανταφύλλου

Ναι, αυτή δεν είναι το συνηθισμένο ύφος που έχει η σειρά Steins;Gate. Είναι πολύ πιο σκοτεινό, πολύ πιο δραματικό και πολύ πιο μελαγχολικό. Αυτό επειδή η ιστορία ακολουθεί ένα διαφορετικό path, ένα path όπου εγκαταλείπει την προσπάθεια του για να σώσει την Makise Kurisu. Για να μας κάνει introduction στα γεγονότα του Steins;Gate 0, η παραγωγή έβγαλε μια διαφορετική έκδοση του επεισοδίου 23 της πρώτης σειράς, το επεισόδιο 23β. Σε αυτό το επεισόδιο, αντί η Mayuri να χαστουκίσει τον Okabe για να τον κάνει να συνέλθει και να συνεχίσει την προσπάθεια του να σώσει την Kurisu, η Mayuri δεν κάνει τίποτα και ο Okabe χάνει το κουράγιο του. Η ιστορία συνεχίζει από αυτό το σημείο, ένα timeline όπου η Kurisu δεν ζει πια. Πριν ξεκινήσει κάποιος για να δει την σειρά 0, θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει δει την πρώτη σειρά του 2011, αλλιώς δεν θα καταλάβει σχεδόν τίποτα, και καλό θα είναι να δει το OVA επεισόδιο 23β με όνομα «Open the Missing Link» για να καταλάβει καλύτερα τη μετάβαση ανάμεσα στις δύο σειρές.

Χωρίς την Makise Kurisu, ο Okabe Rintaro πέφτει σε κατάθλιψη από την απουσία της και η ψυχή του τρώγεται από τις τύψεις που εγκατέλειψε την προσπάθεια για να τη σώσει. Και, πιστέψτε με, η κατάθλιψη που έχει είναι πολύ έντονη. Η προσωπικότητα του δεν θυμίζει καθόλου τον τρελό επιστήμονα, έχει σοβαρευτεί πολύ, προσπαθώντας να επικεντρωθεί στις σπουδές του για να ξεπεράσει την απώλεια του και η persona του, ο Hououin Kyouma έχει εξαφανιστεί πλήρως. Κάποιοι σχολίασαν ότι το δράμα του Okabe ήταν πολύ forced και δεν ήταν αναγκαίο να ήταν τόσο έντονο. Θα διαφωνήσω κάθετα με αυτά τα σχόλια. Θυμάστε τι πέρασε ο Okabe στην πρώτη σειρά; Θυμάστε πόσα time leaps έκανε για να σώσει όλα τα πρόσωπα που νοιάζεται και για να βρει το Steins;Gate; Νομίζετε ότι το να ζει κάποιος ξανά και ξανά το ίδιο δραματικό γεγονός χιλιάδες φορές χωρίς να μπορεί να το αλλάξει είναι εύκολο; Δεν σε καταστρέφει ψυχολογικά όταν ξέρεις ότι μετά από χιλιάδες προσπάθειες τελικά εγκατέλειψες και απέτυχες; Όχι, το δράμα σε αυτήν την σειρά δεν ήταν forced. Ήταν λογική και δικαιολογημένη.

Επίσης είδα πολλά σχόλια ότι η πλοκή ήταν σε μερικά σημεία εύκολα προβλέψιμη. Εμ, φυσικά και θα είναι εύκολα προβλέψιμη σε μερικά σημεία! Αυτό είναι και το νόημα της σειράς! Αφορά ταξίδια στον χρόνο, πολλά πράγματα θα γίνουν ξανά και ξανά και πολλά γεγονότα θα επαναληφθούν, όχι μόνο γεγονότα που έγιναν στη σειρά 0, αλλά και γεγονότα που έγιναν και στην πρώτη σειρά.

Πέρα από τις ριζικές αλλαγές στον χαρακτήρα του Okabe και το βαρύ, καταθλιπτικό στυλ, η σειρά είναι ακριβώς η ίδια όπως την ξέρουμε. Όλοι οι χαρακτήρες είναι εκεί, μπήκαν και αρκετοί νέοι οι οποίοι όμως κάνουν ομαλά την εμφάνιση τους και δεν μπερδεύουν τον θεατή, η έννοια της φιλίας και της αλληλοϋποστήριξης και το δέσιμο μεταξύ των χαρακτήρων είναι ίδιο, πολύ καλή δόση χιούμορ στα σημεία που πρέπει και γενικά η σειρά είναι όπως την έχουμε συνηθίσει. Ένα επιπλέον συναίσθημα θα πιάσει τους θεατές που έχουν αγαπήσει τη σειρά Steins;Gate είναι το συναίσθημα της νοσταλγίας, που θα δουν μετά από τόσα χρόνια ξανά αγαπημένους χαρακτήρες και χαρακτηριστικά μέρη.

Όπως και στην πρώτη σειρά, ο ρυθμός στα πρώτα επεισόδια είναι αργός. Η σειρά παίρνει τον χρόνο της πριν επιταχύνει και ξεκινήσουν πράγματα να συμβαίνουν. Το voice acting είναι καταπληκτικό για άλλη μια φορά και ο Mamoru Miyano αποδεικνύει ξανά ότι είναι ο πιο κατάλληλος για τον Hououin Kyouma. Η μουσική είναι καταπληκτική και υπήρξαν πολλές εκδοχές του ίδιου κομματιού, που έδινε τα αντίστοιχα συναισθήματα ανάλογα με τη σκηνή. Για άλλη μια φορά, η σειρά είχε μόνο ένα opening τραγούδι, το Fatima, που μετά τη μέση της σειράς, αντί να αλλάξει το τραγούδι και να παίξει ένα διαφορετικό όπως συνηθίζεται στις σειρές, απλά παίζει ένα διαφορετικό σημείο του ίδιου τραγουδιού. Μια μικρή λεπτομέρεια, χαρακτηριστική όμως του Steins;Gate που μου άρεσε που τη διατήρησαν.

Η σειρά δεν αφιέρωσε καθόλου χρόνο για να μας παρουσιάσει και να αναπτύξει τους πολλούς χαρακτήρες της. Αυτό για έναν νέο θεατή είναι κάτι πολύ κακό, όμως κάποιος δεν μπορεί να δει τη σειρά 0 χωρίς να έχει δει την πρώτη. Όπως ανέφερα και παραπάνω, είναι απαραίτητο κάποιος να έχει δει την πρώτη σειρά πριν ξεκινήσει το 0. Για αυτούς όμως που έχουμε ήδη δει την πρώτη, αυτό ήταν πολύ καλό γιατί γλιτώσαμε χρόνο από άσκοπες παρουσιάσεις και επικεντρωθήκαμε καθαρά στην εξέλιξη της ιστορίας.

Ήταν μια κα-τα-πλη-κτι-κή σειρά, η αγαπημένη μου της σεζόν και από τις αγαπημένες μου γενικά. Με τις καταθλιπτικές του σκηνές, σε αντίθεση με τους φωτεινούς και χαρωπούς χαρακτήρες και το χιούμορ, η σειρά είναι γεμάτη συναισθήματα. Η υπόθεση ικανοποιεί τον θεατή και το τέλος ήταν απλά… wow. Δεν θα κάνω spoil, όμως ο Hououin Kyouma θα μπορούσε να είναι σούπερ ήρωας! Ήταν άκρως ικανοποιητικό και απολαυστικό!

Δε γίνεται να μην προτείνω αυτήν την σειρά σε όλους, αρκεί να έχουν δει την πρώτη σειρά και ίσως να έχουν λίγο υπομονή να ξεπεράσουν τον αργό εξέλιξης στα πρώτα επεισόδια και των δύο σειρών. Ότι και να πω είναι λίγο.

Εάν θέλετε σειρές με ταξίδια στον χρόνο, μια από τις αγαπημένες μου είναι και η Boku Dake ga Inai Machi. Μια πολύ όμορφη ταινία, η οποία δεν έχει έντονη την αίσθηση των ταξιδιών στον χρόνο είναι και η The Girl who Leapt Through Time.

Until next time, keep watching anime!