Dororo

monogatarian 14 Σεπτεμβρίου 2020 Σχολιάστε

Πάμε να δούμε με τα μάτια του Hyakkimaru, μάτια που ενώ είναι τυφλά, στην πραγματικότητα βλέπουν το χρώμα της ψυχής ενός ανθρώπου.

Το Dororo ήταν μια σειρά που βγήκε το 2019 και έκανε μεγάλη εντύπωση στην anime κοινότητα. Είναι η ιστορία του Hyakkimaru, ενός 16χρονου αγοριού που όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του, που είναι ο άρχοντας της περιοχής, πρόσφερε στους δαίμονες για θυσία το σώμα του, με αντάλλαγμα την ευημερία του τόπου του και των ανθρώπων του. Ενώ θα έπρεπε να είχε πεθάνει, το βρέφος είχε ισχυρή επιθυμία να ζήσει και κατάφερε να επιβιώσει, παρόλο που δεν είχε τα άκρα του, ούτε και όραση, ομιλία, όσφρηση και άλλα μέρη του σώματος του. Το αγόρι δυναμώνει και ξεκινά ένα ταξίδι με σκοπό να σκοτώσει τους δαίμονες.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι το Dororo είναι βασισμένο στο manga του 1967 και το στούντιο MAPPA έκανε remake το anime που βγήκε το 1969. Η ιστορία και ο τρόπος που αποδόθηκε έχει καταφέρει να διατηρήσει τα παραδοσιακά στοιχεία της εποχής που βγήκε το manga. Αυτό βέβαια, δεν σημαίνει πως το στούντιο έκανε κάποιες αλλαγές στην ιστορία του original manga, προκειμένου να την προσαρμόσει με τον τρόπο που ήθελαν.

Πιο αναλυτικά, η ιστορία του Fullmetal Alchemist Edward Elric της Sengoku εποχής, του νεαρού Hyakkimaru, είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και αρκετά πρωτότυπη, με πολύ καλή δράση, μυστήριο και δράμα τη στιγμή που χρειάζεται. Χτίζει αρκετά καλά τους χαρακτήρες της και έχει μια monster-of-the-week δομή, στην οποία το κάθε επεισόδιο είναι αυτοτελές, με ένα διαφορετικό δαίμονα κάθε φορά, όμως κάθε φορά γίνεται και ένα βήμα πιο βαθιά στην κεντρική ιστορία. Η σειρά χτίζει την αγωνία μέχρι το επεισόδιο 12, στο οποίο φτάνει σε μια κλιμάκωση, όπου εκεί φαίνεται ότι θα ακολουθήσουν επεισόδια γεμάτα δράση και ένταση. Δυστυχώς όμως, μετά το επεισόδιο 12 η σειρά κάνει μια καμπύλη και επιστρέφει στον κανονικό της ρυθμό, κάτι που με απογοήτευσε αρκετά. Κατάφερε να χτίσει την ένταση και την αγωνία, αλλά μετά αφήνει τον θεατή ξεκρέμαστο και ανικανοποίητο… Μέχρι που φτάνουμε στα τελευταία επεισόδια, όπου η ένταση χτίζεται ξανά, όμως το τέλος πάλι δεν με ικανοποίησε απόλυτα. Πιστεύω πως το MAPPA είχε καλό υλικό, όμως δεν το αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο. Η σειρά ξεκίνησε με πολύ καλές προοπτικές και έχτισε έναν κόσμο με καλή δομή, όμως έμεινε ανεκμετάλλευτος.

Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι είναι ένα κακό anime. Παρόλο που πιστεύω ότι το τέλος δεν είχε την κλιμάκωση που θα μπορούσε να έχει (αντίθετα, η κλιμάκωση έρχεται στο επεισόδιο 12 και μετά χάνεται το ενδιαφέρον), η σειρά έχει να προσφέρει καλούς χαρακτήρες και μια ωραία ιστορία. Έχει δράση και αποδίδει το κλίμα της εποχής πολύ καλά. Ο θεατής δένεται εύκολα με τους δύο συμπαθείς πρωταγωνιστές και σε γενικές γραμμές είναι μια πρωτότυπη σειρά για να δει κανείς ευχάριστα, χωρίς να περιμένει κάτι πολύ εντυπωσιακό. Μόνο εάν ξεκινήσετε τη σειρά με την ελπίδα να δείτε κάτι εντυπωσιακό θα απογοητευτείτε.

Είναι μια σειρά που έκανε εντύπωση το 2019. Οι voice actors, παρόλο που κάποιοι είναι νέοι σαν seiyuu, κάνουν καλή δουλειά στην απόδοση των φωνών και των συναισθημάτων. Η μουσική της σειράς είναι πάρα πολύ καλή, τόσο τα OP’s και ED’s, αλλά και το υπόλοιπο soundtrack της, όπου ταιριάζει με την Sengoku εποχή της Ιαπωνίας και τους σαμουράι. Το animation και ο σχεδιασμός δεν ήταν εξαιρετικός, όμως δεν με απογοήτευσε καθόλου – μου άρεσε και πρόσθετε το δικό του στυλ στην εικόνα της σειράς.

Θα πρότεινα να δείτε τη σειρά απλώς και μόνο για την πρωτότυπη εμπειρία της ιστορίας. Έχει τα προβλήματα της, θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερη, αυτό όμως δεν την κάνει κακή σειρά σε γενικές γραμμές. Μην την βάλετε σε προτεραιότητα, να τη δείτε πάντως.

Ποια είναι η δική σας γνώμη για τη σειρά αυτή; Έχετε να προτείνετε κάποιες παρόμοιες;

Εάν θέλετε μια σειρά με δράση, μάχες με σπαθιά και δόση υπερφυσικού, σίγουρα θα προτείνω το Demon Slayer. Μια σειρά με ιστορία εποχής, πάλι με δράση και σπαθιά, μπορείτε να δοκιμάσετε το Katanagatari.

Until next time, keep watching anime!

Ακολουθήστε μας: