Chainsaw Man

monogatarian 22 Ιανουαρίου 2023 Σχολιάστε

Με αυτό το άρθρο συμπληρώνω ακριβώς 100 review στη σελίδα μου από το 2015 που δημιουργήθηκε και χαίρομαι που έτυχε να είναι γι’ αυτή τη σειρά!

Το anticipation που είδα με την ανακοίνωση του adaptation του Chainsaw Man (και από αυτούς που είχαν διαβάσει το manga, αλλά και από αυτούς που το ήξεραν απλώς) είχα να το δω από τότε που ανακοινώθηκε η τελευταία σεζόν του Attack on Titan (εννοώ το Final season part 1, πριν μάθουμε ότι είναι part 1 και νομίζαμε ότι θα είναι όλο μια ενιαία σεζόν και πριν το παρακάνουν με το Final season, part 3, cour 1… Τέλος πάντως, καταλάβατε τι εννοώ).

Το studio Mappa έκανε πάλι τη σωστή κίνηση να επιλέξει ένα δυνατό όνομα από τον χώρο των manga, το Chainsaw Man, που ήταν επιθυμία πολλών να το δουν κάποια στιγμή animated. Κατά τη γνώμη μου, αφιέρωσαν πολύ χρόνο και πόρους για να συμπεριφερθούν σε αυτόν τον τίτλο με τον τρόπο που του αξίζει και να παραδώσουν στους φαν ένα πολύ ικανοποιητικό αποτέλεσμα και τα κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό. Φυσικά, δεν μπορείς να ικανοποιήσεις τους πάντες, ιδίως τους «σύγχρονους» anime fan, οπότε υπάρχουν αυτοί που δεν έμειναν ικανοποιημένοι, κάποιοι από αυτούς μάλιστα έχουν ζητήσει να γίνει remake από την αρχή, κάτι το οποίο το θεωρώ τουλάχιστον ανώριμο. Για εμένα, δεν υπάρχει κανένας λόγος για να υπάρχει καν αυτή η συζήτηση περί remake, κάποιοι θα πρέπει να κατέβουν από το καλάμι τους και, αντί να γκρινιάζουν για ανύπαρκτα πράγματα, να εκτιμήσουν ότι απέκτησαν ένα πολύ καλό adaptation του manga, ενώ την ίδια στιγμή υπάρχουν και άλλα καλά manga που δεν θα αποκτήσουν ποτέ anime adaptation ή δεύτερη σεζόν.

Αρκετά με αυτό το θέμα, δεν θα το σχολιάσω περεταίρω, απλώς ήθελα να τοποθετηθώ.

Η ιστορία ακολουθεί τον Denji, έναν 16χρονο ορφανό, παγιδευμένο στη φτώχεια και στα χρέη που του έχει αφήσει ο πατέρας του, όπου προσπαθεί να επιβιώσει δουλεύοντας σαν ιδιωτικός Κυνηγός Δαιμόνων για χάρη της Γιακούζα, με τη βοήθεια του Pochita, του Δαίμονα του Αλυσοπρίονου, με τον οποίο κατάφερε να γίνει φίλος. Οι Δαίμονες, σε αυτόν τον εναλλακτικό κόσμο της σειράς, είναι μια γνωστή απειλή, όπου παίρνουν μορφή και δύναμη ανάλογα με τον φόβο που έχουν οι άνθρωποι για αντικείμενα ή καταστάσεις που υπάρχουν στον κόσμο (πχ ο Δαίμονας των Όπλων, ο Δαίμονας του Πολέμου, ο Δαίμονας του Αίματος κτλ). Την απειλή αυτή αναλαμβάνουν να την αντιμετωπίσουν είτε οι ιδιωτικοί Κυνηγοί Δαιμόνων, είτε η Δημόσια Ασφάλεια, δηλαδή Κυνηγοί Δαιμόνων που έχουν την υποστήριξη της κυβέρνησης.

Ο Denji θα προδοθεί από τη Γιακούζα, ο αρχηγός της οποίας θα επιχειρήσει να τον σκοτώσει. Στα πρόθυρα του θανάτου, ο Pochita θα προσπαθήσει να σώσει τον Denji, θα κάνει συμφωνία μαζί του και θα ενωθούν σε ένα ανθρώπινο-δαιμονικό υβρίδιο, τον Chainsaw Man.

Πρόκειται για μια κλασική πλοκή, που βλέπουμε σε πολλά Shonen, όπου ο πρωταγωνιστής από αδύναμος και χωρίς ελπίδα, θα γίνει μια μεγάλη ανατροπή στη ζωή του και θα γίνει δυνατός και το επίκεντρο ενδιαφέροντος πολλών συμφερόντων, καλών και κακών. Ξέρεις ότι ο πρωταγωνιστής θα βγει ζωντανός μετά από κάθε μάχη. Ξέρεις ότι οι διάλογοι, οι χαρακτήρες και οι περιστάσεις θα ακολουθήσουν κάποια κλισέ. Ξέρεις, ίσως, να περιμένεις πότε θα έρθει και η κάθε ανατροπή. Όμως, εδώ μιλάμε για τον mangaka Tatsuki Fujimoto. Δε χρειάζεται να έχει διαβάσει κάποιος έργα του, αρκεί απλώς να τον γνωρίζει για να καταλάβει ότι ο Tatsuki Fujimoto δεν γράφει κλασικά Shonen. Θα ακολουθήσει επιτηδευμένα τα κλασικά μονοπάτια, απλώς και μόνο για να σε βάλει στον κόσμο του και να σε κάνει να χαλαρώσεις και να «κατεβάσεις τις άμυνες» σου. Μετά, θα σε χτυπήσει, και θα σε χτυπήσει ανελέητα. Θα σου θυμίσει ότι σε έχει βάλει σε έναν κόσμο Δαιμόνων, όπου ο θάνατος είναι κάτι που μπορεί να συμβεί σε οποιονδήποτε. Σε σύστησε στον κόσμο αυτόν, όχι για να χαλαρώσεις και να περάσεις καλά, γιατί, εάν το κάνεις, θα σου θυμίσει με σκληρό τρόπο ότι ο κίνδυνος καραδοκεί ανά πάσα στιγμή για τους Κυνηγούς Δαιμόνων, ακόμη και σε στιγμές όπου δεν περιμένεις να συμβεί τίποτα. Αυτό είναι το ρίσκο να είσαι Κυνηγός Δαιμόνων και ο Tatsuki Fujimoto το κάνει αυτό με ρεαλιστικό τρόπο. Όπως και σε άλλα έργα του, έτσι κι εδώ χτίζει φανταστικά στοιχεία μέσα σε έναν ρεαλιστικό κόσμο, με ρεαλιστικούς χαρακτήρες και ρεαλιστικές αντιδράσεις και συμπεριφορές, με αποτέλεσμα να έχεις βυθιστεί στην ιστορία και το «χτύπημα» που θα σου κάνει, θα σε αφήσει απροετοίμαστο. Δεν είναι μια ιστορία Shonen που απευθύνεται σε όλους. Κρατάει τα στοιχεία των Shonen (αιματηρές μάχες, κωμικές στιγμές και ατάκες κτλ), όμως έχει προσθέσει και πολλά «ώριμα» χαρακτηριστικά, που κάνουν την ιστορία πιο σοβαρή και σκοτεινή σε πολλά σημεία της.

Το animation, όπου είναι και το μεγαλύτερο πρόβλημα των «απογοητευμένων» με τη σειρά, για εμένα ήταν καταπληκτικό. Το animation της βασίζεται σε CGI και δεν λέω ότι δεν είχε τα προβλήματά του στις σκηνές μάχης, όπου φαινόταν λίγο παράταιρο, όμως σε όλη την υπόλοιπη διάρκεια της σειράς, η κίνηση των χαρακτήρων, ακόμη και των πιο μικρών κινήσεων τους, γινόταν όχι μόνο ομαλά, αλλά το CGI τα έκανε ακόμη πιο όμορφα. Η εικόνα της σειράς είναι γενικά πολύ όμορφη. Αυτό που ξεχωρίζει είναι η χορογραφία στις σκηνές μάχης. Είναι έντονες, πρωτότυπες και σίγουρα με πολύ αίμα.

Η μουσική της σειράς είναι επίσης πολύ καλή, έντονη και δένει με τη σειρά, προσωπικά όμως, δεν μπορώ να πω ότι εντυπωσιάστηκα με κάποιο κομμάτι. Το opening, που συζητήθηκε πολύ λόγω των πολλών references που είχε σε άλλες ταινίες και σειρές, όχι μόνο Ιαπωνικών, αλλά και Hollywood, δεν με κέρδισε. Για μια σειρά με το στυλ που έχει το Chainsaw Man, περίμενα κάτι πιο δυνατό και όχι απλώς εκκεντρικό. Συγχαρητήρια όμως αξίζουν τα ending της, καθώς μπορεί να μην ήταν όλα το ίδιο καλά, είχαν όμως ενδιαφέρον γιατί το κάθε ένα από τα 12 επεισόδια είχε και διαφορετικό. Καταλαβαίνουμε οι περισσότεροι πόσο δύσκολο είναι για ένα στούντιο παραγωγής να πάρει μια τέτοια απόφαση και να την υλοποιήσει.

Δεν ξέρω εάν το anime ακολούθησε το manga panel προς panel, είδα όμως ότι το studio Mappa έβαλε πολλή προσοχή και αγάπη, όχι μόνο στο να φέρει στη ζωή το συγκεκριμένο adaptation, αλλά και να του προσθέσει στοιχεία και να το προσαρμόσει ώστε να γίνει κατάλληλο και ξεχωριστό σαν anime. Ο Tatsuki Fujimoto με έχει κερδίσει σαν mangaka με αυτή τη δουλειά του, αλλά και με αυτά που έχω ακούσει και για τις άλλες δουλειές του. Σίγουρα θα ψάξω περισσότερα γι’ αυτόν και θα προσπαθήσω να διαβάσω τουλάχιστον 2 άλλες δουλειές του, τα Fire Punch και Goodbye, Eri, που νομίζω ότι με έχουν κερδίσει. Σίγουρα ο mangaka αυτός είναι ιδανικός για κάποιον που ψάχνει κλασικές ιστορίες, με σκοτεινό και βαθύ περιεχόμενο και έξυπνες ανατροπές. Πιστεύω ότι σύντομα θα γίνω fan του.

Until next time, keep watching anime!

Προτείνουμε: