Ας τιμήσουμε τη μουσική εκείνη την οποία μας προσέφερε η χειμερινή σεζόν και μας έκανε να την αγαπήσουμε ακόμα περισσότερο!

γράφει η Δέσποινα Διακούλη

Με την ανοιξιάτικη σεζόν να έχει ήδη ξεκινήσει, η χειμερινή σεζόν φαίνεται να έχει μείνει στο πίσω μέρος του μυαλού μας καθώς καινούριοι τίτλοι έρχονται στην επιφάνεια. Παρ’ όλα αυτά  θα ήθελα να σας θυμίσω τις σειρές εκείνες οι οποίες, εκτός από πλοκή, χαρακτήρες και καλή παραγωγή μας προσέφεραν υπέροχη μουσική στην μορφή των Openings, Endings και του γενικότερου OST.

Η χειμερινή anime σεζόν μας αποχαιρέτησε δίνοντάς μας πολύ δυνατές σειρές οι οποίες αγαπήθηκαν από anime watchers τόσο στην Ιαπωνία όσο και στη Δύση. Με περιπτώσεις όπως αυτές των Yakusoku no Neverland, Mob Psycho 100 II, Kaguya sama: Love is war και πολλές άλλες, η χειμερινή σεζόν θα μείνει σίγουρα αξέχαστη σε όλους μας ακόμα και με την άφιξη των επόμενων, όπως την ανοιξιάτικη που διανύουμε τώρα. Θα ήθελα να τιμήσω την υπέροχη αυτή σεζόν δίνοντας φως στο κομμάτι το οποίο δεν δίνεται η ανάλογη σημασία που θα έπρεπε κατά τη γνώμη μου. Αναφέρομαι στο κομμάτι της μουσικής. Συγκεκριμένα, θα αναφερθώ στα Openings, Endings και όχι μόνο, τα οποία με εντυπωσίασαν, με ενθουσίασαν και με έκαναν να τα αγαπήσω ακούγοντας τα ασταμάτητα.

1.The Promised Neverland (Yakusoku no Neverland)

Θα ξεκινήσω τη λίστα μου με το αγαπημένο μου anime της σεζόν, The Promised Neverland. Με το manga να είναι αρκετά αγαπητό, υπήρχαν μεγάλες προσδοκίες για το adaptation του studio Cloverworks. Στο τέλος όχι απλώς ικανοποίησε τις προσδοκίες των manga readers παρ’ όσες αλλαγές έκανε αλλά κατάφερε να τις ξεπεράσει σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Ένας λόγος που συνέβη αυτό είναι η φοβερή μουσική της σειράς με τη βοήθεια της οποίας έφτιαξε την ατμόσφαιρα που χρειαζόταν για την πλοκή της και την αλληλεπίδραση μεταξύ των χαρακτήρων. Αν και ο συνθέτης της μουσικής του anime, Takahiro Obata είναι καινούριος στον χώρο των anime, με το Promised Neverland να είναι η πρώτη του δουλειά, κατάφερε να δημιουργήσει κάτι μοναδικό και συναρπαστικό το οποίο ανέβασε τη σειρά ένα σκαλί πιο πάνω. Το πρώτο CD με το OST έχει ήδη κυκλοφορήσει με τα κομμάτια των πρώτων επεισοδίων και μπορείτε να το βρείτε στο Youtube. Περιμένω με ανυπομονησία το καλοκαίρι που θα κυκλοφορήσουν τα άλλα 2.

Φυσικά δεν γίνεται να μην αναφέρω το Opening “Touch Off” από τους UVERworld, ένα από τα αγαπημένα μου ιαπωνικά συγκροτήματα, το οποίο μου δημιουργούσε το κατάλληλο hype για κάθε επεισόδιο. Επιπλέον, μην ξεχάσω να αναφερθώ και στα Endings από τους Cö shu Nie τα οποία ήταν διαφορετικά από την εκρηκτική ενέργεια του Opening, δίνοντας μια αίσθηση μυστηρίου και ανησυχίας μετά το τέλος του επεισοδίου. Σου δημιουργούσαν την έντονη ανάγκη να μάθεις πάση θυσία πώς συνεχίζεται η ιστορία, το οποίο είναι ένα μεγάλο θετικό για τη σειρά. Γενικά, καταπληκτική δουλειά. Ανυπομονώ για τη δεύτερη σεζόν το 2020!

2.Mob Psycho 100 II

Συνεχίζουμε με το sequel που πολλοί fan περίμεναν πως και πως, μαζί τους κι εγώ η ίδια, Mob Psycho 100 II. Οι προσδοκίες εδώ ήταν επίσης υψηλές και από όσους είχαν διαβάσει το manga αλλά και από τους fan της πρώτης σεζόν. Το studio Bones κατάφερε για άλλη μια φορά να μας δώσει ένα υπερθέαμα με φοβερό animation, ωραίο comedy και απίστευτο character development για τους πρωταγωνιστές μας, Shigeo και Reigen.  Δεν είναι καθόλου τυχαίο που βρίσκεται μέσα στην 20αδα του My Anime List.

Η μουσική του ήταν όσο εξαίσια όσο της πρώτης με το OST να έχει μια ποικιλία από ήρεμα και γλυκά κομμάτια, καθώς και έντονα, γεμάτα ένταση κομμάτια για τις σκηνές δράσης τα οποία έδωσαν το κατάλληλο αποτέλεσμα. Το Opening “99.9” από τους MOB CHOIR (feat. sajou no hana) οι οποίοι έκαναν και το Opening της πρώτης, έδωσαν ένα τραγούδι ισάξιο, ίσως και καλύτερο από το προηγούμενο κι ας έλειπε το μέτρημα μέχρι το 100 που αγάπησαν οι fan στο πρώτο. Τα Endings δεν μου έμειναν και τόσο στο μυαλό αλλά ήταν πολύ γλυκά τραγούδια από την sajou no hana.  Ελπίζω και σε άλλη σεζόν η οποία θα καλύψει το τελευταίο arc του manga το οποίο δεν καλύφθηκε από την δεύτερη!

3.Kaguya-sama: Love is War (Kaguya-sama wa Kokurasetai: Tensai-tachi no Renai Zunousen)

Σειρά έχει το τρίτο αγαπημένο μου anime της σεζόν το οποίο κέρδισε τη καρδιά των anime fans με το χιούμορ του και τους χαρακτήρες του. Η παραγωγή του κι η σκηνοθεσία του επίσης ήταν άψογη η οποία σε κέρδιζε εξαρχής και δεν σε έκανε ποτέ να βαρεθείς. Το ρομαντικό στοιχείο της ήταν απολαυστικότατο ακόμα κι αν είχαμε ουσιαστικά την περίπτωση δύο tsundere χαρακτήρων που δεν παραδεχόντουσαν ο ένας στον άλλον τα συναισθήματα που είχαν καλλιεργηθεί μέσα τους. Ήταν από τις καλύτερες εμπειρίες που είχα ποτέ βλέποντας anime και σε όποιον αρέσουν τα rom-coms ή ακόμα και να μην είναι τόσο του γούστου τους, το προτείνω ανεπιφύλακτα. Θα περάσετε πολύ καλά τον χρόνο σας.

Όσον αφορά το μουσικό κομμάτι, ήταν καταπληκτική. Το OST είχε κάθε λογής κομμάτια, γλυκά και χαριτωμένα, έντονα και κινητικά, στενάχωρα και μελαγχολικά. Είχε τα πάντα και με αυτό κατάφερε να δώσει όσα συναισθήματα ήθελε να δώσει σε κάθε σκηνή και να την κάνει είτε όσο αστεία έπρεπε, είτε όσο ρομαντική έπρεπε, είτε όσο στενάχωρη έπρεπε. Ανυπομονώ να ακούσω ολόκληρο το OST γιατί ήταν εξαίσιο. Το Opening ήταν από τα καλύτερα τραγούδια του χειμώνα με τον βασιλιά του έρωτα Masayuki Suzuki (鈴木雅之) να μας δίνει ένα τραγούδι γεμάτο πάθος και η σκηνοθεσία με τις εναλλαγές προσώπων, αντικειμένων και χρωμάτων να το ανεβάζει στα ύψη, ενώ το Ending της halca με έκανε να λιώσω από το πόσο γλυκό ήταν με την απεικόνιση της Kaguya ως άγγελο που πετάει προς τον αγαπημένο της Shirogane. Ασφαλώς δεν μπορώ να παραλείψω να αναφέρω τη μεγάλη έκπληξη που μας επιφύλασσε η σειρά με το Ending της Chika, το οποίο λάτρεψα από τη πρώτη στιγμή. Μπράβο στην Α1 Pictures που μας έδωσε ένα τόσο καλό αποτέλεσμα. Ευχόμαστε να δούμε και μια δεύτερη σεζόν σύντομα!

4.Dororo

Οι πρώτες τρεις σειρές ήταν οι αγαπημένες μου τις σεζόν και ολοκληρώθηκαν με μεγάλη επιτυχία. Στην περίπτωση του Dororo, το οποίο συνεχίζεται ακόμα, έχω ανάμεικτες απόψεις. Ενώ στην αρχή μου άρεσε αρκετά σαν ιστορία και σαν premise, σιγά σιγά άρχισε να επαναλαμβάνεται. Όταν έφτασε σε ένα σημείο το οποίο είχε άμεση σημασία για τη κεντρική πλοκή δεν απέδωσε όπως θα ήθελα και με απογοήτευσε. Παρ’ όλα αυτά αναγνωρίζω την προσπάθεια του studio MAPPA που ανέλαβε το έργο ενός από τους πιο διάσημους και δημοφιλείς mangaka της Ιαπωνίας, Osamu Tezuka.  Ελπίζω τα επεισόδια που απομένουν να με αποδείξουν λάθος και να είναι φανταστικά.

Στο θέμα μουσικής πάντως η σειρά δεν απογοητεύει. Το Opening από τους Ziyoou-vachi είναι «φωτιά», αν και μπορώ να καταλάβω τα παράπονα πολλών οι οποίοι δεν τους άρεσε λόγω του διαφορετικού είδους μουσικής σε σχέση με τη θεματολογία της σειράς. Προσωπικά μετά από κάποια επεισόδια δεν είχα κανένα πρόβλημα και μου άρεσε αρκετά και πολύ περισσότερο από το καινούριο Opening των Asian Kung- Fu Generation. Το Ending των amazarashi έγινε ένα από τα αγαπημένα μου. Η φωνή του τραγουδιστή μαζί με τον ρυθμό και τη μουσική τους καθώς και τα όμορφα σχέδια που έδειχνε με έκαναν να το αγαπήσω και το ίδιο μπορώ να ισχυριστώ και για το δεύτερο ending των Eve. Το OST δεν το έχω ξεχωρίσει και τόσο παρά σε κάποιες περιπτώσεις αλλά κάνει τη δουλειά του σωστά και αποτελεσματικά. Οι τελικές απόψεις θα ειπωθούν μόλις τελειώσει το anime.

5.Άλλα Anime

Αυτά τα 4 είναι όσα παρακολούθησα μέχρι το τέλος ή στην περίπτωση του Dororo συνεχίζω να παρακολουθώ. Υπήρξαν όμως και άλλα anime στη χειμερινή σεζόν τα οποία είτε δεν άρχισα ποτέ είτε τα άφησα μετά από κάποιο σημείο που είναι άξια να αναφερθούν για την ωραία τους μουσική.

Το Boogiepop wa Warawanai (2019) ήταν μία σειρά την οποία ήθελα πολύ να μου αρέσει και να τη δω μέχρι το τέλος. Δυστυχώς, όμως, δεν έγινε αυτό. Την παράτησα μετά τα 2 πρώτα arcs καθώς με κούρασε και δεν πήγαινε πουθενά. Οι χαρακτήρες ήταν ανύπαρκτοι κι όση ατμόσφαιρα είχε χτίσει στην αρχή, όσο προχωρούσε η πλοκή χανόταν όλο και περισσότερο. Κρίμα που η Madhouse ενώ είχε ένα δυνατό source material όπως ισχυρίζονται οι fans των novels, δεν κατάφερε να αποδώσει. Το OST ήταν αρκετά ατμοσφαιρικό αλλά με την πάροδο των επεισοδίων το sound directing ήταν περίεργο, σε σημείο που μου αποσπούσε την προσοχή από τη κάθε σκηνή που έβλεπα. Ανεξάρτητα από αυτό, το Opening των MYTH＆ROID μου άρεσε αρκετά κι έδινε αυτή την αίσθηση που ήθελε να πετύχει η σειρά αλλά δεν κατάφερε ποτέ.

Η σειρά Domestic na Kanojo (ή αλλιώς Domestic Girlfriend) μπορείς να καταλάβεις πολύ καλά τι θα σου δώσει από τη σύνοψη της. Εάν κάποιος χρειαζόταν να την περιγράψει με μία λέξη, πιστεύω πως ο όρος που χρησιμοποίησε στο video του ο anituber Gigguk το συνοψίζει αρκετά καλά: “Spicy”.  Αυτό μπορώ να το καταλάβω κι εγώ κι ας μην έχω δει τη σειρά. Ο λόγος που την αναφέρω εδώ είναι γιατί θέλω να αναφέρω το Opening το οποίο τραγούδησε η Minami και κατέπληξε το community ως ένα από τα καλύτερα openings της σεζόν – ίσως και το καλύτερο – κι αυτό δικαιωματικά. Τα όμορφα visuals με την υπέροχη φωνή της τραγουδίστριας του έδωσε την προσοχή που του άρμοζε και με έκανε να θέλω να το ακούω συνεχώς. Αν και τη σειρά δεν πρόκειται να τη δω ποτέ καθώς δεν είναι καθόλου του γούστου μου, το τραγούδι αυτό θα μου μείνει στο μυαλό για πολύ καιρό ακόμα.

Συνοψίζοντας, η χειμερινή σεζόν ήταν καταπληκτική για πολλούς λόγους. Για εμένα ένας από αυτούς είναι η μουσική που μας προσέφερε η κάθε σειρά την οποία άκουσα, ακούω και θα συνεχίσω να ακούω. Ελπίζω η ανοιξιάτικη σεζόν που έχει ήδη ξεκινήσει να έχει αντίστοιχα ωραία κομμάτια.

Στο παρακάτω link έχω φτιάξει ένα playlist με όλα τα openings/endings τα οποία ανέφερα. Ελπίζω να τα απολαύσετε όσο εγώ!